روزنامه اصلاح برای بار اول در ۲۹ دلو ۱۳۰۰ هش مطابق به ۱۸ فبروری ۱۹۲۱میلادی به نگارندگی و سر دبیری محمد بشیر در شهر خان آباد شروع به نشرات کرد. دراین نشریه بعد از شماره ۱۶ بجای مدیر و سر دبیر تنها سر دبیر وبجای محمد بشیر ، حافظ فیض محمد درج گردیده است.
در مرحله اول، این جریده در یک صفحه بروی کاغذ نازک شکری رنگ در مطبعه سنگی خان آباد نشر میگردید. موضوعات این جریده را سر مقاله، مطالبی در باره حوادث داخلی، حوادث خارجی، ادبیات، مسایلی برای سر گرمی و مقالات علمی تشکیل میداد. در پیشانی اخبار درج شده بود.
چرا امر به معروف در یک جامعه مهم است؟
نورالله «حضرتی»
امر به معروف و نهی از منکر یکی اساسات مهم شرعی بوده و از مقومات جامعه اسلامی به شمار می‌رود. در طول تاریخ در جوامع اسلامی و در بین مردم فریضه‌ای امر به معروف و نهی از منکر زنده بوده و هرگز آن را به حیث یک حکم شرعی فراموش نمی‌کردند. اما متاسفانه به دلیل موجودیت ارزش‌های غربی و متأثر شدن از آزادی‌های دموکراتیک و مفکوره‌ای فردگرایی، این اصل مهم شرعی به طرف فراموشی رفته و تصویر واضح از آن نزد مردم وجود ندارد.
یکی از غلط‌فهمی‌هایی که امروزه نسبت به امر به معروف و نهی از منکر در بین ما وجود دارد این است که آن را یک مسأله‌ای فردی تصور نموده و در جامعه روی جزئیات شرعی و احکام فردی تمرکز پیدا کرده است. در حالی که حقیقت این است که امر به معروف حُکام جهت تطبیق شریعت و محاسبه آن‌ها و نیز دعوت و جهاد به عنوان معروف‌ترین کارهای شرعی تلقی می‌شود. به همین خاطر فریضه‌ای امر به معروف تنها مربوط به رعیت نمی‌شود، بلکه بهترین امر به معروف نسبت به حاکم و یا حکام می‌باشد. تاجایی که اگر کسی در این راه کشته شود، سردار شهداء و عمل آن افضلِ جهاد گفته‌شده است.
چنانچه الله متعال در قرآن عظیم الشان موجودیت امت و یا گروهی را که در بین مردم امر به معروف و نهی از منکر کند واجب ساخته است:
ترجمه: باید از میان شما گروهی باشند که (تربیت لازم را ببینند و قرآن و سنّت و احکام شریعت را بیاموزند و مردمان را) دعوت به نیکی کنند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند، و آنان خود رستگارند. [آل عمران: ۱۰۴]
موجودیت کتله‌ها و جماعت‌هایی که امر به معروف نمایند از واجبات یک جامعه در اسلام به شمار می‌رود. نجات ما از فتنه‌های داخلی و جلوگیری از انحرافات حکام در امر به معروف نهفته است. تقوای دولت‌داری در اسلام ایجاب می‌کند که نهادها، احزاب و گروه‌هایی که امر به معروف می‌کنند در بین جامعه تقویت شده و از آن‌ها حمایت صورت گیرد. البته شرط اساسی تشکیل چنین نهادها، احزاب و گروه‌ها پابند بودن به شریعت اسلامی می‌باشد، نه ارزش‌های مدنی، دموکراتیک و سایر ارزش‌های غربی دیگر.
حالا به حیث یک مسلمان باید از خود بپرسیم که در کجای کار و زنده‌گی خود این گونه می‌اندیشیم؟ ما به عنوان یک فرد در کدام ساحه‌ای امر به معروف قرار داریم و به عنوان یک حکومت چگونه امر به معرف و نهی از منکر می‌نمایم؟ در صورتی که چنین یک برداشت نسبت به این موضوع وجود نداشته باشد، در واقع ما از حقیقت موضوع فاصله گرفته‌ایم؛ حالتی که الله متعال آن را نمی‌پسندد. پس لازم است که دیدگاه اساسی و عمیق نسبت به امر به معروف و نهی از منکر پیدا کرده و جنبه‌های عملی آن را در مورد فرد، گروه و حاکمیت سیاسی پیدا نمایم تا الله متعال از ما راضی شده و عزت دنیا و آخرت را نصیب ما گرداند.