حمایت از نقشه های تحمیلی، استقبال از فروپاشی و عقبگرد است

بن بست در پروسه صلح میان دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان ادامه دارد. طالبان تمایلی به دوام مذاکره ندارند. دورنمای گفتگوهای صلح روشن نیست و امیدها نسبت به موفقیت این پروسه تضعیف شده است. کشورهای دخلیل در مسایل جنگ و صلح افغانستان تلاش دارند بدیلی برای روند جاری صلح جستجو کنند. این روزها هر کشوری برای آینده افغانستان نسخه های جداگانه می بافند. روند صلح افغانستان آواره و نقل مجالس کشورهای بیرونی شده است.
کشورهایی که به هر نوعی در روند مصالحه میان دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان دخالت دارند، هرکدام خواستار تامین منافع خود در افغانستان پسامصالحه اند و هرکدام اهداف و منافع و آشکار و پنهان خود را تعقیب می‌کنند. صرف نظر از اینکه خواست و مرام مردم افغانستان از پروسه صلح چیست.
امابرای دولت و مردم افغانستان مهم‌ترین هدف، برقراری صلح و امنیت پایدار، حفظ نظام و پاسداری از دست‌آوردهای دو دهه اخیر است. منافع دولت و ملت افغانستان در این است که افغانستان یک بار دیگر به عقب برنگردد و تجارب تلخ دو دهه پیش بار دیگر تکرار نشود. افغانستان امروز، برعکس دو دهه پیش صاحب یک نظام واحد، منسجم و مردمی است که از قاطبه ملت افغانستان نمایندگی می‌کند. نظام افغانستان چتر مستحکمی برای فرد-فرد از شهروندان این کشور است. نظام جمهوری اسلامی افغاسنتان از حقوق اساسی مردم ما چه در سطح داخلی و چه در سطح بیرونی دفاع و حراست می‌کند. بدیهی است که هرنظامی ضعف‌ها و نارسایی‌های خود را دارد، اما حتا یک نظام ضعیف هم به مراتب بهتر از بی‌نظامی و بی‌دولتی است. مردم افغانستان از سال‌هایی که نه نظامی وجود داشت و نه دولتی تجارب تلخ و خاطرات بسیار بدی دارند. سال‌های جنگ، ویرانی، آوارگی و تحقیر و توهین در کشورهای همسایه را همه به یاد دارند. خاطرات کمپ‌ها و اردوگاه‌های مهاجران و بی‌جاشدگان در کشورهای همسایه هنوز از ذهن مردم افغانستان بیرون نشده است. رنج بی‌کشوری و بی‌دولتی هنوزهم بسیاری از شهروندان کشور را که در سال‌های دور به کشورهای همسایه و منطقه مهاجر شده بودند، آزار می‌دهد. عامل تمامی آن بدبختی‌ها، ازهم پاشیدگی سیاسی در کابل و فرو ریختن پایه‌های نظام و دولت بود. هیچ شهروند این کشور نمی‌خواهد بار دیگر همه دار و ندار شان را از دست داده و به آن سال‌های شوم برگردند. هدف و خواست اساسی مردم افغانستان از فرایند صلح، حفظ نظام و حراست از دست‌آوردهای سال‌های پسین است. اما این هدف در صورتی برآورده می‌شود که دولت و ملت افغانستان یکصدا و یکدست آنرا دنبال کنند. در شرایط کنونی، مهمترین عاملی که دولت و ملت افغانستان را به هدف شان نزدیک می‌سازد، وحدت و انسجام درونی است. این انسجام هم باید در میان سیاسیون استحکام یابد و هم در میان لایه‌های مختلف جامعه افغانستان. سیاسیون کشور چه در سطح دولت، چه در سطح شورای عالی مصالحه ملی و چه در سطح شورای ملی و احزاب و جریان‌های سیاسی باید به گونه هماهنگ در راستای حفظ نظام و تأمین حقوق و منافع مردم افغانستان تلاش و پیکار کنند. مردم افغانستان و فعالان سیاسی، فرهنگی و مدنی صرف نظر از اینکه به کدام قوم، مذهب، حزب، جناح و فکر و اندیشه‌ای تعلق دارند؛ هدف، مرام و صدای شان را که بدون شک خوشبخی و سربلندی مردم افغانستان است، توحید کنند و از موضع دولت جمهوری اسلامی افغانستان در پروسه صلح با طالبان حمایت کنند. بلند کردن صداهایی که از آن بوی تفرقه و ازهم پاشیدگی درونی می‌آید به نفع مردم افغانستان نیست و آب در آسیاب دشمنان و بدخواهان می‌اندازد. به هیچ صورت نباید از طرح ها و نقشه های بیرونی که از آن بوی فروپاشی و عقب گرد می آید، حمایت صورت گیرد.