شخصیت به لحاظ علم، فوقیت به لحاظ تقوا

عنوان فوق را تقریباً ۲۷ سال قبل که با خط درشتی در بالای دروازه‌ی پوهنتون پشاورِ پاکستان نوشته بود، خوانده بودم.

این مقوله‌ی موجز، آنقدر به دلم چنگ زد که سالیان زیادی است در ذهن و ضمیرم حک شده است و شاید تا لحظه‌ی مرگ در لوح خیالم ماندگار بماند.

در این مقوله‌ی کوتاه، معنای بلندی نهفته است و اهمیت علم و ارزش تقوا را با زیبایی تمام به نمایش گذاشته است.

بلی!

عالمان و دانشمندان، به هیچ‌ مرزی منسوب نیستند و حیثیت تاجی را دارند که بر فرق جهان نشسته است.

شکوه و شکوفایی جهان، مرهون اندیشه‌ی دانشمندان است و خورشید افکار والای آنان بوده که درخت انکشافات بشر را برگ و بار داده و جهان را به اوج ترقی و تعالی رسانده است.

وقتی که ما پیشرفت‌ها و تکنالوژی امروزی جهان را با عینک تحقیق بررسی کنیم، در می‌یابیم که گرهگشای این همه رمزها و رازها، جز لطف خداوند دانا و استعداد بالنده‌ی دانشمندان، چیز دیگری نیست.

بدون شک، جوهر شخصیت، بدون علم و دانش به دست نمی‌آید و جایگاه رفیعِ معنوی، بدون تقوا و طهارت، میسر نمی‌گردد.

انسان، زمانی به اوج کمالات می‌رسد که این دو چراغ را در وجود خود روشن بسازد و در روشنی آن، زنده‌گی اش را به پیش ببرد.

بلی، انسانی که از جوهر دانش و هسته‌ی تقوا عاری باشد، انسان پوچی است که ارزشی ندارد.

پس ملت‌های مسلمان و جوامع اسلامی باید خودرا با این دو سلاح، مسلّح بسازند و سرنخِ سرنوشت شان را از چنگِ تاریکی‌های جهل، خرافات و عقب مانده‌گی‌ها بیرون آورند.

جهان کفر اگرچه چراغ ایمان و تقوا در دست ندارند و از خبث باطنی رنج می‌برند، اما از لحاظ دانش روز به اوج ترقی و تعالی رسیده اند و امروز با انبوهی از کهکشان‌ها و سیاره‌ها سروکار دارند و در اعماق آسمان‌ها به تحقیقات و پژوهش می‌پردازند.

اما متاسفانه، جهان اسلام هنوز سر به بالین غفلت نهاده و خُرناس بی تفاوتی و عقب‌مانده‌گی می‌کشند.

مسلمانان، از قرآن کریم که جهانِ دانش و حکمت درآن موج می‌زند، بهره‌ی درستی نبرده اند.

دنیای کفر با این همه عناد و خباثت باطنی، از قرآن که کتابی اعجازآفرینِ الهی است، استفاده‌ی اعظمی برده اند و امروز در ساینس و تکنالوژی سرآمد روزگار خود هستند.

اما غفلت و تنبلی مسلمانان، جهان را شگفت‌زده کرده است و اگر امت مسلمه ازاین خوابِ خرگوشی بیدار نشوند، عقب‌مانده‌گی و قهقرا بیشتر دامنگیر ما خواهد شد و فردای تاریک‌تر و روزگار تلخ‌تر و ذلت‌بارتری به سراغ ما خواهد آمد.

جان‌ِ سخن این است که باید مسلمانان با خشت علم و دانش، قصر انکشاف، پیشرفت و شخصیت شان را بسازند و با خشت تقوا و طهارت، کاخ آخرت و برتری شان را آباد نمایند.

حامد