نه بزرگ به امارت طالبانی

گروه طالبان از آغاز پیدایش تا این دم هیچ روی خوشی با مردم و نظام در افغانستان از خود نشان نداده اند، آنچه از عملکرد این گروه تااکنون دیده شده است، جز کشتن، سوختن و بستن و ایجاد رعب و وحشت چیزی دیگری نبوده است، از همین رو عملکرد این گروه همواره و خاصتاً در سالیان پسین از دیده اغلب کشورها و ملت‎های جهان مسلمان و غیر مسلمان نکوهش گردیده است.
طالبان در سالیان پسین بهترین فرصت‎های دستیابی به صلح در افغانستان را با افزایش خشونت و اعتماد به نفس کاذبی که پس از توافقنامه این گروه با ایالات متحده امریکا به دست آورد، هدر داده است. اگر طالبان در نشست مسکو که به منظور تسریع روند گفتگوهای صلح که در دوحه قطر جریان دارد، با نه بزرگ در برپایی امارت طالبانی مواجه می‎شود، نه تنها قابل تعجب نیست، بلکه ادامه خشونت و برادرکشی آنان همواره از سوی مجامع ملی و بین‌المللی خاصتاً علمای جهان اسلام نکوهش گردیده است، ولی باآنهم گروه طالبان یک سره در برابر خواست‎های مشروع مردم و علمای جهان اسلام ایستادگی نموده و در این مدت بر طبل جنگ و افزایش خشونت کوبیده است.
جهانیان عملاً می‌بینند که دولت جمهوری اسلامی افغانستان با همه کاستی‎هایی که دارد، همواره بدون هیچ نوع پیش شرطی خواهان گفتگوهای مستقیم و مذاکرات بین‎الافغانی شده است، اما این گروه به جای ارائه خواست‎های خود روی میز مذاکره به کشورها و دروازه‎های دیگران می‎روند که این عمل شان خود نمایانگر بی‌میلی و بی‎ارادگی آنان در رسیدن به صلح در افغانستان می‎باشد. زیرا در هیچ گوشه‎ای جهان شما انسانی را نمی‎یابید که از یک سو ادعای وطن دوستی داشته باشد و از سوی دیگر داشته‎های ملی را نابود و مردمان خود را به ناحق بکشد.
طالبان اگر واقعاً با افغانستان و مردمان آن احساس خودمانی دارند، نگذارند بیشتر از این کشورشان به میدان رقابت‎های منطقوی و جهانی برای تأمین منافع دیگران مبدل گردد، مردم افغانستان نیز حق دارند بسان مردمان کشورهای دیگر در صلح و امنیت زندگی کنند و از داشته‎های خدادادی و منابع سرشار طبیعی خود استفاده ببرند.
رهبری دولت جمهوری اسلامی افغانستان در سال‎های اخیر تلاش‎های زیادی به خرج داده است تا مردم افغانستان خود صاحب منابع ملی خود باشند، طوری که همه می‌دانند تلاش‎های حکومت در راستای بازسازی و عمران مجدد زیربناهای مهم ملی و اقتصادی کشور بی‌سابقه است که از نمونه‌های بارز آن می‌توان به تکمیل اعمار بندکمال خان اشاره نمود که به زودی شاهد افتتاح و بهره برداری از آن خواهیم بود و همین طور بنا به گفته رئیس جمهوری اسلامی افغانستان، مردم ما و تمام دنیا شاهد افتتاح صد پروژه بزرگ ملی در صد روز نخست سال ۱۴۰۰ و قرن جدید خواهد بود، اگر جنگ و خشونت‎ها در کشور جریان نمی‌داشت برهمگان معلوم است که صدها نه، بلکه هزاران پروژه‎های اقتصادی خورد و بزرگ دیگر را نیز شاهد می بودیم.
به هرحال آنچه در نشست مسکو اتفاق افتاد باید درس بزرگ و مایه عبرت برای گروه طالبان و امثال شان باشد که با زور و افزایش کشتار مردم نمی‎توان بر ملت‎ها حاکمیت نمود، بل آنچه که رضایت خداوند(ج) و خوشنودی خلق را میسر می‎سازد، عمران و آبادانی است که در سایه صلح و امنیت فراهم می‎گردد.
باور ما براین است که طالبان هنوز هم وقت دارند، تا یکباردیگر افکار، اندیشه‎ها و برنامه‎های خود را بازنگری نموده و در کنار مردم رنج کشیده خویش بستر تحقق خواست‎ها و آرزوهای ملت مسلمان افغانستان را با خدمت گذاری و سوق این کشور به سوی رفاه و تمدن فراهم سازند و از فرصت تاریخی که با گفتگوهای بین‎الافغانی در دوحه به وجود آمده است، استفاده بهینه نمایند؛ در غیر آن همه باید بدانند که قضاوت تاریخ و عذاب وجدان نه دفن می‎شود و نه فراموش.