مدعیان حراست از حقوق بشری صحت و فقر را در افغانستان سیاسی نسازند

آمار مبتلایان به ویروس کرونا در کشور رو به ازدیاد است، کمبود امکانات تداوی و عدم رعایت معیار های صحی از سوی مردم عامل بلند رفتن ارقام مبتلایان شده است.

منابع در شفاخانه افغان-جاپان و یکی از مرکز های ویژه درمان بیماران کووید-نزده، در کشورمی‌گویند که آمار مبتلایان بیماری کرونا در یک هفته گذشته هفتاد درصد افزایش را نشان داده است.

آنان افزایش در شمار مبتلایان ویروس کرونا را نگران کننده می‌دانند و از مردم می‌خواهند تا این ویروس را جدی بگیرند.

این در حالی است که دو نوع جهش یافته ویروس کرونا ‹ایامیکرون و دلتا ›در سطح جهان به گونۀ شتابان گسترش یافته‌اند مگر مرکز های درمانی درافغانستان به دلیل نبود کیت‌های تشخیص ایامیکرون تا حال موفق به تثبیت انواع جهش یافته کرونا در کشور نشده اند .

سال پار که موج سوم کرونا در کشور شیوع یافت، نسبت به موج اول و دوم کشنده تر و خطرناکتر جلوه کرد، ۤبا آن که امکانات و کمک های بیرونی وجود داشت با آنهم مردم و بیمار داران با کمبود جدی اکسیجن مواجه شدند، در حالی که امروز کمک های بیرونی کاهش قابل ملاحظۀ یافته است و شمار زیادی از مرکز های صحی هم به دلیل کمبود امکانات بسته شده اند.

کمیته بین‌ المللی نجات به تازگی اعلام داشته است که بیش از نود درصد مراکز صحی این کشور یا بسته شده اند و یا هم در آستانۀ بسته شدن قرار دارند و این می تواند برای افغانستان که نظام صحی آن دچار چالش های زیاد است یک خبر نگران کننده باشد.

نگران کننده از همه، قطع و یا کاهش قابل ملاحظه یی کمک های بیرونی با نظام صحی افغانستان است که با آمدن امارت اسلامی و با حرف های توجیه نا پذیر و بهانه های نا متوازن قطع شده است.

افغانستان در دو دهه گذشته برای مصارف خدمات اجتماعی و صحی متکی بر کمک‌های خارجی بوده است. حکومت پیشین ۷۵ درصد مصارف در بخش خدمات صحی و اجتماعی را از کمک‌های خارجی به دست می‌آورد، در حالی که امروز چنین نیست.

این می رساند که شماری از کشور ها و نهاد های بین المللی، حتا مسئله صحت و درمان وبیماری خطرناک کرونا در افغانستان را با دید سیاسی دنبال می کنند و به گونۀ آرام منتظر مرگ تدریجی افغانان اند.

این که خارجی ها چه می کنند و چه برنامه دارند کار خود شان مگر برای مردم ما لازمی است که برای حفظ صحت خود و محیط و ماحول شان دست به کار شوند. مشکل در این است که مردم با توجه به فقر و ناداری  که دارند، کرونا و خطر های ناشی از آن را فراموش کرده اند، اصلاً معیار ها و دساتیر برای حفظ الصحه محیطی و شخصی رعایت نمی شود.

واقعیت این است که کرونا در افغانستان به فراموشی سپرده شده است در حالی که خطر شیوع موج چهارم آن جدی تر می شود ولی امکانات تداوی ووقایه سیر نزولی خود را می پیماید.

انتظار این است که مردم باید برخورد و رفتار شان را در خصوص کرونا بازنگری کنند، تدابیر وقایوی را  از سر گیرند و آن را با جدیت دنبال کنند، برای نهاد های حکومتی هم لازمی است که در این خصوص به تبلیغات خود بیافزایند و پارۀ از تدابیر و اقدامات احتیاطی را الزامی کنند.

رسانه ها جدا از اعلانات تجارتی، فقط به اساس دلسوزی و مسئولیت پذیری که در قبال جامعه و افراد جامعه دارند،زشتی ها و ناهنجاری های ناشی از کرونا را برای مردم به گونۀ منظم بیان کنند.

کرونا یک معضل حاد صحی در برابر جامعه انسانی است، باید با مسئولیت پذیری ملی در برابر آن بسیج شد و با تدابیر و ابتکار، مدیریت این بحران را در دست گرفت.

فرصت ها را نباید از دست داد با از دست دادن هر فرصتی، یک زندگی با خطر مواجه می شود، کرونا را باید جدی گرفت قبل از آن که صحت ما، خانواده و ماحول ما را تهدید کند.

مدعیان حقوق بشری در جهان، آنانی که دارایی های افغانستان را به بهانه های مختلف منجمد کرده اند و کشور هایی که کمک های شان را به دلایل سیاسی با افغانستان قطع کرده اند، به این گزارش کمیته بین المللی نجات توجه کنند که می گوید« … قطع کمک‌های بین‌المللی و منجمد شدن ذخایر ارزی افغانستان سبب بسته شدن مراکز صحی و وخیم شدن اوضاع اقتصادی در کشور شده است. کمیته بین‌المللی نجات از خشک‌سالی، گرسنه‌گی جاری و احتمال موج چهارم کرونا در افغانستان نیز ابراز نگرانی می کند»بهتر است که مدعیان حراست از حقوق بشری به خود آیند و مسئله صحت و درمان و فقر را در افغانستان سیاسی نسازند.  باختر