صلحی باید برقرارگردد که همه شمول وهمه پذیر باشد

برای برگزاری یک انتخابات شفاف، سالم و عاری از هرگونه تقلب و تخطی، نیاز است تا صلح و ثبات دایمی در کشور ما تأمین گردد، اما در شرایط کنونی که روند گفتگوهای صلح و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری همزمان به پیش می رود، چگونه می توان یکی را فدای دیگری ساخت، در حالیکه به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری کمتر از دوماه فاصله داریم، اما هیچ کسی حاضر نخواهد شد که فاصله و زمان رسیدن به یک صلح دایمی و همه شمول را برای ما تضمین کند.

این مسئله اظهرمن الشمس است که رسیدن به یک صلح واقعی و همه پذیر، نیاز به زمان، شرایط و بگو مگو های زیادی دارد، زیرا طالبان از همین اکنون تأکید دارند که بعد از رسیدن به یک توافق با امریکا، مذاکرات بین الافغانی را با تمام جناح ها آغاز خواهیم کرد که این مذاکرات به گفته طالبان در برگیرنده تدوین قانون اساسی، نظام اسلامی، اصلاحات نهادهای امنیتی و مسئله آتش بس دایمی خواهد بود که بدون شک توافق روی این موارد طبعاً زمانگیر خواهد بود، آنهم در شرایطی که امریکا و طالبان به خروج نیروهای امریکایی به توافق رسیده باشند.

مسلماً از این واقعیت نمی توان چشم پوشی کرد که برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و روند گفتگوهای صلح هردو از نیازهای اساسی و مبرم مردم افغانستان به شمار می رود و هردو روند در زمان و شرایط خود سرنوشت ساز می باشد، زیرا با رفتن به سمت انتخابات قادر خواهیم شد تا زعیم مملکت را انتخاب کنیم تا این زعامت بتواند با تمام مسئولیت تاریخی و اقتدار ملی روند مذاکرات با طالبان را به پیش برد، زیرا یکی از مولفه های نظام جمهوریت این است که از طریق میکانیزم های رسمی و حقوقی می توان جریان های مهم و اثر گذار کشور را در گفتمان صلح و مذاکرات دخیل کرد تا این جریان ها خواستهای خویش را  به صورت واضح و روشن مطرح کنند و صلحی که برقرار گردد همه شمول و همه پذیر باشد که بدون شک این روند با این فراز و فرودهایش به یک حکومت منتخب و مقتدر نیاز دارد.