توافق صلح، باید خشونت‌ها را کاهش دهد

خلیلزاد با رهبران و سیاسیون کشور برترکیب یک هیئت همه شمول برای آغاز روند مذاکرات بین الافغانی تاکید ورزیده است. اما تحلیل‌گران سیاسی را عقیده براین است که در هر قرارداد احتمالی صلح، موافقه کشورهای منطقه نیز باید در نظر گرفته شود. اگر کشورهای منطقه با توافق صلح در افغانستان موافق نباشند، جنگ در این کشور ادامه خواهد یافت. یکی از وجوهاتی که شاید تا اکنون توجه به آن نشده باشد، همسایه‌های ما اند که در آن پاکستان، ایران، هندوستان، روسیه، چین و کشورهایی که در قضیه افغانستان یک گفتمان دارند، همه باید در جریان قضیه قرار داشته باشند. اگر پاکستان یا هر یک از این کشورها همکاری صادقانه در پروسه صلح نداشته باشند، تأمین صلح در افغانستان حتا در منطقه ناممکن است.
مردم افغانستان خواستار صلحی‌اند که در آن تمامی دست‌آوردهای ۱۹ سال گذشته حفظ شود. در روند صلحی که احکام دین اسلام، آزادی بیان، آزادی تشکیل اجتماعات و حق رأی برای تمثیل دموکراسی و مردم‌سالاری حفظ شود، مورد قبول مردم افغانستان خواهد بود. کشورهایی که کمک‌های‌شان به افغانستان را به حفظ حقوق و آزادی‌ مردم افغانستان مشروط کرده‌اند، باید از حفظ حقوق این مردم حمایت کنند. قبلاً تصور به این بود که توافق صلح امریکا باطالبان چهار «الحاقیه محرمانه» دارد. ممکن توافق مزبور متضمن خطراتی مانند ارتقای جایگاه طالبان و سایر گروه‌های افراطی جهان شود. تمام این چهار الحاقیه محرمانه هستند. طالبان حتماً از القاعده اعلام برائت خواهند کرد اما این کار را علنی انجام نخواهند داد.
۱ – توافق بر سر ماندن نیروهای ضد تروریزم امریکا در افغانستان
۲ – اجازه به سازمان «سیا» برای فعالیت در نواحی تحت کنترول طالبان
۳ – جزئیات نحوه نظارت بر حسن اجرای تعهد طالبان به کاستن از خشونت‌ها
۴ – تائید صحت این گزارشات
گفته می‌شد سر فصل‌های محوری توافق در یک دوره هفت تا ۱۰ روزه شروع بکار می‌کند و در این مدت طالبان باید بطور چشم‌گیری از خشونت‌ها بکاهند. زمانی که مرحله دوم توافق آغاز شود، امریکا در ۱۳۵ روز تعداد نیروهایش را از ۱۳ هزار نیروی حاضر به ۸۶۰۰ تن کاهش خواهد داد. اگر توافق نتواند تضمین دهد که طالبان رابطه با القاعده را قطع خواهند کرد، یک چنین توافقی اعتبار نخواهد داشت و هیچکدام از طرفین از آن حمایت نخواهند کرد. درحالی که ترامپ اظهار تمایل کرده است که نیروهای امریکایی را از افغانستان خارج کند اما از آن می‌ترسد که با خروج سربازان امریکایی طالبان موج جدیدی از خشونت و تروریزم را در افغانستان راه بیاندازد.
برخی‌ها به این باور اند، توافق باید راه را برای گفتگوها میان افغانان که منتهی به پایان جنگ شود باز کند. این توافق چارچوبی باشد که خشونت‌ها را به تدریج کم و کمتر سازد. این درحالیست که اکثر قانون‌گذاران امریکایی مخالف عقب نشینی قوای بین‌المللی به طور کامل از افغانستان هستند و نظرشان بر این است که باید تعدادی نیرو برای اطمینان در افغانستان باقی بماند. زیرا حضور نیروهای امریکایی در افغانستان اگر اندک هم باشد، در واقع صلح را بیمه می‌کند.
این قانون‌گذاران عقب نشینی کامل نیروهای امریکایی از افغانستان را یک فاجعه می‌دانند. مقام‌های نظامی کشور گفته ‌اند که هرچند پیشبرد مبارزه مشترک با هراس‌افگنی در افغانستان نیاز به حضور نظامیان امریکایی دارد اما تاکید کرده‌اند که خروج احتمالی ۴ هزار سرباز امریکایی شاید بر جنگ در این کشور تاثیر گذار نباشد. دست آوردهای نیروهای امنیتی و دفاعی کشور در راستای مبارزه با تروریزم بی‌پیشینه گفته شده است. تأمین صلح و ثبات در افغانستان به خاطر امنیت امریکا نیز بسیار مهم است و نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان دوشادوش نیروهای بین‌المللی، بخاطر تأمین امنیت و ثبات جهان، در برابر تروریزم مبارزه می‌کنند.
صلح خواست مردم افغانستان است و معنی صلح به هر هموطن ما این است که با آمدن صلح امنیت باید بر قرار گردد. آغوش مردم کشور برای کسانی که دست از جنگ می‌کشند باز است، باید همدیگر را بپذیرند و بر اساس اصول و قواعد به پیش بروند. گذشت و انعطاف پذیری یگانه راه حل مشکلات کشور است که با آن خود را عیار بسازند، تا یکدیگر را در راه آبادانی کشور کمک نموده و بر مشکلات فایق آیند.

ن. فروتن