جریده «انیس»به عنوان نخستین روزنامه ملی کشور ، بخاطر تنویر اذهان عامه و آشـنایی آنان با دنیای معاصر، تعمیم عدالت و حیات قانونی در کشـور و فراهم سـاختن زمینۀ ارتباط فکری آنان با مردم جهان به تاریخ ۱۵ ثور ۱۳۰۶ مطابق ۵ می ۱۹۱۷م، با صاحب امتیازd و مسئولیت غلام محیالدین «انیس» با تیراژ ۴۵ نسخه اولین بارآذین چاپ یافت. جریده «انیس» درآغاز نشرات در مطبعه حروفی شرکت رفیق به طبع میرسید. ولی در اواسط سال دوم نشراتی، توانست از پول اشتراک و فروش جریده، مالک مطبعه شخصی شود و طبع و نشر جریده «انیس» را در آن صورت دهد.
تاتار
از روزی که کمیسیونی برای برگشت آبرومندانهی شخصیتها به وجود آمده است، جمع کثیری از شخصیتهای مطرح و وطندوست و وفادار به ملک و ملت در آغوش افغانستان عزیز برگشتند و دیار غربت و مهاجرت را ترک کردند.
بدون شک، عشقِ وطن در ضمیر انسانها وجود دارد و خصوصاً در دل وطندوستان پیوسته موج میزند و وطندوست را میتوان مجنونِ لیلای وطن نامید.
بسیاریها اند که در کشورهای بیگانه زندهگی پرمعیشت دارند و از سازوبرگ زندهگی مرفّه و پرآسایش برخوردار استند، اما عشق میهن، هیچگاه از دل شان بیرون نمیشود و ذرهی خاک وطنش را به کاخ کرملین، و سنگ و صخره کشورش را به کاخ سفید و برخ آیفل فرانسه و برج خلیفهی دُبی، نمیدهند.
دوستداشتن وطن، یک امر طبیعی است و فطرتاً تمام انسانها وطن خود را دوست دارد و بودن در آغوش وطن، بستر مناسبی برای زیست و زندهگی میباشد.
مولانا جلال الدین محمد بلخی میگوید:
در سفر گر روم بینی یا خُتن
از دل تو، کی رَوَد حبّ وطن
واقعاً برای وطندوستان سخت است که عشق کشورش را از دل بیرون کند و حب سرزمینهای بیگانه را جاگزین آن سازد.
مردم افغانستان باوجودی که نیروهای اشغالگر خارجی بارها این وطن را درآتش کشیدند و به جهنم مبدل کردند، اما ملت شریف و وطندوست، این خاک پاک را رها نکردند و برای آزادی آن تا آخرین رمق حیات به جهاد و جانبازی پرداختند و اگر مهاجر هم شدند بالآخره، بعد از فتوحات و پیروزی با کمال افتخار در آغوش مادروطنشان برگشتند و رخت اقامت در میهن آبایی خویش افکندند.
اگرچه با پیروزی امارت اسلامی برخی از شخصیتها که در حکومت قبلی، سِمَتهای بلندی را کار می کردند، وطن را ترک گفتند و رهسپار دیار غیر گردیدند.
اما، امارت اسلامی کمیسیونی را تحت نام ❪تماس با شخصیتهای افغان❫ ایجاد کرد که کوشش نهایی برای برگشت شخصیتهایرفتهاز کشور، صورت میگیرد.
ایجاد این کمیسیون، برای امارت اسلامی و ملت افغانستان خیلی سودمند واقع شد و با گذشت هرروز شماری از شخصیتهای مطرح و وطندوست کشور در آغوش وطن بر میگردند و با خاطر آرام و بدون هیچگونه مشکلی به زندهگی عادی شان میپردازند.
از جملهی برگشتکنندگان، یکی هم آقای محمدصدیق چکری بود که هنگام بازگشت در میدان هوایی کابل مورد پذیرایی گرم مولوی احمدالله وثیق رییس عمومی رادیوتلویزیون ملی و سخنگوی ❪کمیسیون تماس با شخصیتها❫ و تعداد دیگری از بزرگان امارت اسلامی قرار گرفت و مصاحبهی زیبایی انجام داد.
وی در قسمتی از مصاحبه اش از اهمیت و ارزش وطن و از زندهگی آبرومندانه و باعزت در آغوش وطن با فصاحت و بلاغت تمام، سخن گفت و از برگشتش در وطن در روشنی آزادی و استقلال، اظهار خوشنودی و شادمانی کرد.
حرفهای آقای چکری، این نوید را می داد که، سایر شخصیتهای کشور نیز در آغوش وطن بر میگردند و به تعبیر مولانای بلخ، روزگاری وصل خویش را میجویند:
هرکسیکو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگاری وصل خویش
افغانستان بیصبرانه در انتظار فرزندان و شخصیت های خویش است.
این شخصیتها باید ارزش خود را حفظ کنند، بر معنا و مفهوم ❪شخصیت❫ لباس تحقق بپوشانند و این واژهی زیبا را با برگشت شان در آغوش وطن، رنگین بسازند.
یک مقولهیی هم وجود دارد که میگویند: ❪خاین خایف است❫.
واقعاً کسانی که در حق وطن خویش خیانت کرده و در حق هموطن خویش جفا کرده باشند، شاید برای شان دشوار باشد که دوباره برگردند.
اما کسانی که خیانت نکرده اند، بدون ترس و هراس در آغوش مادروطن خویش باز خواهند گشت و از آب و هوا و تمام نعمت خداداد کشورش لذت خواهند برد.
چون خاک بیگانهها از ما شدنی نیست و زندهگی و مرگ در خاک بیگانه، لذتی ندارد.
بناءً امیدواریم که عموم رفتهگان دیار غیر و خصوصاً شخصیتهای مطرح کشور، در آغوش وطن باز گردند و زندهگی آبرومندانه یی را در پیش گیرند و آخرالامر برای آبادانی، شکوفایی و ترقی وطن خویش، سهیم شوند و نقش بارزی و برازنده یی را ایفا نمایند.