سرلیکنې

کم توجهی نسبت به محیط‌ زیست دور شدن از آموزه‌های انسانی و الهی

یکی از معضلاتی که امروز زندگی انسان‌ها، حیوانات، نباتات و در کل تمام زنده‌جان‌ها را تهدید می‌کند،  آلودگی محیط‌زیست است، موضوعی که ما انسان‌ها همواره از پهلوی آن سطحی گذشته و آن‌چنان که ضرورت می‌رود به آن توجه نکرده‌ایم در حالی‌که خداوند عزوجل تمامی نعمت‌های خودرا در عالم طبیعت برای رشد و تعالی آدمی آفریده و انسان را خلیفه و مالک این نعمت‌ها قرار داده و در عین حال انسان‌ها را مکلف و مؤظف نموده تا برای حفظ محیط‌ زیست، دست به دست  هم دهند و آن‌را حفظ، نگهداری، و همچنان از آن حراست نمایند.

یکی از معضلاتی که امروز زندگی انسان‌ها، حیوانات، نباتات و در کل تمام زنده‌جان‌ها را تهدید می‌کند،  آلودگی محیط‌زیست است، موضوعی که ما انسان‌ها همواره از پهلوی آن سطحی گذشته و آن‌چنان که ضرورت می‌رود به آن توجه نکرده‌ایم در حالی‌که خداوند عزوجل تمامی نعمت‌های خودرا در عالم طبیعت برای رشد و تعالی آدمی آفریده و انسان را خلیفه و مالک این نعمت‌ها قرار داده و در عین حال انسان‌ها را مکلف و مؤظف نموده تا برای حفظ محیط‌ زیست، دست به دست  هم دهند و آن‌را حفظ، نگهداری، و همچنان از آن حراست نمایند.

این روزها با تأسف با بلند رفتن دمای هوا، فضای شهر کابل و سایر بزرگ شهرها آلوده و سبب شیوع امراض مختلف شده است، اگر سری به شفاخانه‌های شهر کابل و سایر شهرها بزنید، آسیب‌های آلودگی آب، خاک و هوا را بهتر درک می‌کنید، هر چند عواملی زیادی در آلودگی محیط زیست وجود دارد، اما این انسان است که در بهره برداری نا سالم از محیط زیست و طبیعت، غیر مسؤلانه عمل کرده، دست به تخریب و نابودی جنگلات، ساحات سبز، آلوده کردن آب، خاک، هوا و ماحول خود زده که خودرا بر لب پرتگاه و نابودی کشانده است در صورتی‌که خداوند رزاق، انسان را به عنوان اشرف مخلوقات و جانشین خود به روی زمین، این حق را داده که از نعمت‌های الهی بهره ببرند، اما این استفاده نباید آن چنان باشد که حق دیگران در استفاده از آن به خطر مواجه گردد.

گر چه این مسأله به همه هویدا است که مسؤلان امور، حفاظت از محیط زیست را در اولویت کاری خود قرار داده و با تلاش‌های پیگیر و خسته ناپذیرشان سعی می‌کنند تا چهره شهر را عوض و فضای عاری از آلودگی را به شهروندان مساعد سازند، اما رسالتی که متوجه شهروندان است از مسؤلیت پذیری مسؤلان امور کرده، بیشتر تأثیر گذار است. چون فرهنگ اسلامی، طبیعت را گهواره و زمینه‌ساز پرورش و کمال انسانی می‌داند و ما انسان‌ها را مکلف به حفاظت از آن نموده است.

از اینرو گفته می‌توانیم، آلوده کردن آب‌ها، از میان بردن پوشش‌های گیاهی، استفاده بی‌رویه از چوب جنگلات و تخریب ساحات سبز، هدر دادن انرژی طبیعی و کوتاهی در بازسازی محیط زیست و حفاظت از آن و خلاصه کم‌توجهی نسبت به شهر و ماحول ما در واقع دور شدن از آموزه‌های ارزشمند انسانی و الهی است.

روی این اصل باید همه دست به دست هم دهیم از محیط و ماحول خود مانند مردمک چشم حفاظت و حراست کنیم تا زندگی ما انسان‌ها در فضای عاری از آلودگی و مشکلات دیگر محیطی به وجه احسن به پیش برود و این را نیز بدانیم که محیط زیست متعلق به همه انسان‌ها و آیندگان ما است.

هر چند روش‌های حفاظت از محیط زیست و کمک به سالم بودن طبیعت زیاد است، اما اگر کسی دغدغه‌ی محافظت از محیط زیست را داشته باشد، قطعاً خودش خوب می‌داند که چگونه در حفظ محیط زیست اقدام نماید و محیط و ماحول خودرا از آلودگی‌های محیطی حفاظت و نگهداری کند و مانند یک انسان مثبت در جامعه عمل نماید.

Related Articles

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button