مردم:امارت اسلامی با ایجاد شغل به مردم پروژه های عمرانی را اولویت دهد

فقر غذایی  وسردی بیش از حد هوا در فصل زمستان امسال، دست بدست هم داده مردم کم در آمد و فقیر ما را بیچاره تر ساخته است.

بی سابقه بودن سردی هوا، بارش برف، بندش شاهراه ها و مسدود شدن راه های مواصلاتی دهات و قریه جات برمشکلات موجود کشور ما که با محدودیت های عمدی فقر اقتصاد جهانی مواجه شده است برسنگینی این مشکلات افزوده است. به اساس آمار‌های منتشر شده جهانی و نهادهای مسئول در حال حاضر 64 درصد نفوس کشور با بحران اقتصادی شدید دست و پنجه نرم می‌کنند. که از این میان 9 میلیون تن به صورت مطلق از فقر غذایی رنج می‌برند، براساس گزارش های ارائه شده از سوی اداره سره میاشت تا حال 175 تن از هموطنان ما در اثر سرمای شدید جان باخته بیش از 80 هزار مواشی تلف گردیده بالاتر از 9 میلیون تن به کمک‌های عاجل بشری به اثر فقر شدید اقتصادی نیاز دارند. این در حالیست که تعداد زیادی از موسسات کمک رسان بنابر ملحوظاتی در بحرانی ترین برهه زمانی کمک‌های شان را به بهانه‌های مختلف به کشور ما متوقف ساختند.
تنی چند از هموطنان ما در رابطه به موضوع دیدگاه شانرا با خبرنگار روزنامه ملی انیس درمیان گذاشته که خدمت خوانندگان عزیز تقدیم می‌گردد:

عبدالقدیر باشنده ناحیه 12 شهر کابل:

شخصاً کار روزمزد دارم، به بسیار سختی در طول روز پول چند دانه نان را پیدا می‌کنم، تقریباً اکثریت مردم ما نادار اند، همه به بازار کار برآمده، کسانی‌که عاید خوب و به اصطلاح نان شب و روز خود را دارند مثل گذشته زیاد خرید نمی‌کنند. بناءً کار هم نیست، موسساتی که کمک می‌کردند، رفتند. ما از کشور های کمک کننده و مردم جهان می‌خواهیم که  در شرایط بد اقتصادی دست مردم ما را بگیرند، کمک‌های شان را به صورت بشردوستانه ادامه دهند تا از بحران بیشتر اقتصادی جلوگیری گردد.

عبدالسمیع باشنده دیگر کابل که شغل رانندگی دارد می‌گوید:

از صبح تا چاشت در ایستگاه ها متوقف هستیم، قیمت تیل خیلی بلند است مصارف روزانه را پوره کرده نمی‌توانیم. از طرف دیگر سواری هم نیست، مردم اکثریت غریب شده برای رفت و آمد یا از بایسکل استفاده می‌کنند و یا هم در رفت و آمد به شهر و بازار از بس‌های شهری استفاده می‌کنند، کمتر در بست می‌گیرند. در واقع موتر در تاوان است. از مفادش کرده نقص اش بیشتر است.»

وی علت این همه مشکلات را فقر اقتصادی مردم بیان کرده افزود: در بیست سال پول های زیاد به کشور آمد اما سردمداران نظام گذشته دزدی کرده، جیب خود را پر ساختند و فرار کردند. امروز همه‌ی بدبختی حاضر به بی خردی و فساد زمامداران گذشته برمی‌گردد. اگر پول هایی که در بیست سال گذشته وارد افغانستان شد در پروژه های زیربنایی مصرف می‌شد ممکن مردم ما صاحب لقمه نان دایمی می‌شدند، چرا اینقدر دست نگر می‌شدیم که به کمک های بیرون نیازمی‌داشتیم. اکنون که الحمدلله کشور ما از شرمفسدین نجات پیدا کرداز مسئولان امارت اسلامی می‌خواهیم برای رفع مشکل موجود در فکر چاره دراز مدت باشند، پروژه‌های عمرانی زیر بنایی را اساس بگذارند تا مردم ما صاحب لقمه نان با عزت باشند.

عبداللطیف باشنده بگرامی می‌گوید:

درست است که بحران اقتصادی در کشور ما به اوج خود رسیده ولی دلیل اصلی آن کشور های بیرونی و در رأس امریکا است، اگر امروز مردم ما از فقر رنج می‌برند فقر تحمیلی است، اول اینکه از حکومت های فاسد و دزد حمایت کرد و وقتی اشغال شان پایان یافت سرمایه های ارزی ما را بی شرمانه اول مسدود بعداً به قربانیان 11 سپتامبر دادند در حالی‌که مردم ما نان خوردن را ندارند.

متحدانش همه یک صدا از امریکای ظالم پیروی می‌کنند. اگر واقعاً دلسوز و حامی حقوق بشر هستید، پول های کشور ما را آزاد کنید و اگر کمک می‌کنید  بهانه تراشی برای چیست.

حضرت گل باشنده کمپنی می‌گوید:

اکثریت مردم ما بیچاره و فقیر اند. نان شب و روز خود را به بسیار سختی پیدا می‌کنند خودم نیز از جمع شان استم. از فروش ترکاری پول بخور و نمیر را پیدا می‌کنیم. از مسئولان امارت اسلامی می‌خواهیم برای بحران موجود راه حل پیدا کنند منابع زیر زمینی زیاد داریم می‌شود با استخراج و بهره برداری از آن اقتصاد کشور را رشد داده مردم را از مشکلات اقتصادی خلاص کنند.

عبدالمحسن باشنده خیرخانه می‌گوید:

قبلاً در یکی از ادارات وظیفه داشتم، فعلاً اضافه بست و بیکار هستم. بیکاری خود عامل اساسی فقر است. وقتی عاید نباشد، غذایی هم طبعاً نمی‌داشته باشیم از مسئولان امارت اسلامی می‌خواهیم متکی به کمک نباشند برای مردم ایجاد کار و اشتغال‌زایی را فراهم سازند.

خوشبختانه منابع فراوان داریم که صرف به مدیریت سالم و دقیق آن نیاز دارد و گرنه نیازمندی بیش از حد وابستگی را سبب خواهد شد. در 20 سال ما دیدیم. اقتصاد کمکی کشور را به جایی نرساند که متأسفانه  وضعیت فقر موجود محصول آن است، باید سرپای خود ایستاده شویم نه به کمک دیگران.

خالد