ما را ماهی نه ، بلکه ماهی گیری را آموزش دهید

افغانستان یک کشور زراعتی است ، اما درعین حال کشور مصرفی نیز به حساب می رود که با تاسف در دودهه پسین ، آنچنانی که انتظار می رفت در این بخش حیاتی توجهی چندانی صورت نگرفته است هرچند دلایل متعددی وجود دارد که ذکرآن ازحوصله این مقاله به دور است اما به این نکته باید اشاره نمود که افغانستان دراین سالهای پسین به بازار مصرف کشور های همسایه ومنطقه تبدیل شده بود وزمامداران وقت کشور نیزروی برخی از محلوظات واعمال فشار استکبار تن به ذلت داده توجهی به سکتور زراعتی درکشور نداشتند درحالیکه سکتور زراعت نقش عمده واساسی در تامین اقتصادملی ، کاهش فقر، مصونیت غذایی ،معیشت ومنابع پایدار وخلاصه اشتغال زایی دارد. گفتنیست بیش از هشتاد فیصد  مردم افغانستان زراعت پیشه اند ، اما نبود بازار برای فروش محصولات زراعتی عدم میکانیزه زراعتی ، آب کافی برای زراعت و… سبب شده که این کشور ازلحاظ محصولات زراعتی به ویژه  غله جات به خود کفایی نرسیده و همواره چشم به راه کمک های بیرونی ها باشد درحالیکه اگر به سکتور زراعت توجه جدی صورت می گرفت ، امروز افغانستان یکی از کشور های صادرکننده محصولات زراعتی به ویژه گندم درسطح منطقه می بود. بعد ازحاکم شدن دوباره امارت اسلامی به افغانستان وتوجه جدی مسوولان امور به زیرساخت ها، مانند کانال ها،بند های آب ، مدیریت دقیق از آب های کشور به خصوص آغاز کاراعمار کانال قوش تیپه ،این امیدواری رابه وجود آورده که ان شاالله افغانستان

 درمیان مدت به خود کفایی محصولات زراعتی خواهد رسید ، اما ناگفته نباید گذاشت که این بخش حیاتی کشورنیاز به کمک های بیشتر جامعه بین المللی نیز دارد که باید کشور ها و نهاد های کمک کننده که هرازگاهی ازقحطی وبحران غذایی درافغانستان خبر می دهند درراستای میکانیزه زراعتی وماشینری سکتور زراعت کشور را یاری رسانند به این معنی که ما را ماهی ندهند ،بل ماهی گیری را آموزش دهند، زیرا افغانستان امروز در مبارزه علیه مواد مخدر وکشت خشخاش که جامعه بین المللی رانگران ساخته دست بالا دارد وهر روز ما شاهد تخریب کشت زار های خشخاش درکشور هستیم.

بناَ مواردی که باید مسوولان امور زراعت درافغانستان مدنظر داشته باشند، اینست که درراستای واردات محصولات زراعتی ، نوسانات قیمت محصولات زراعتی وعدم مصونیت پایدار غذایی  استفاده از روش سنتی که هزینه های تولید را افزایش داده ورقابت محصولات را درمقابل محصولات وارداتی کاهش می دهند رانیز جدی بگیرند ،زیرا این موارد ازجمله مشکلاتی فرا روی رشد زراعت درکشور است.

 هرچند مدرنیزه سازی زراعت کشور به سرمایه هنگفت نیاز دارد، اما دولت می تواند درصورت عدم توجه دولت های کمک کننده به سکتور زراعت ، بستر مناسب رابرای فعالیت بخش خصوصی ایجاد کند تا این بخش بتواند با ارایه خدمات ماشینری درافغانستان در رشد زراعت وخود کفایی محصولات زراعتی موثر واقع شود.