حکومت‌هایی که عدالت‌پیشه هستند، خود بقای خود را تضمین می‌کنند و با خشت پُخته‌ی عدالت، دیوار دوام و پایداری خویش را استحکام می‌بخشند.
با عدالت در حالی‌که رضای خالق بی‌نیاز میسر می‌گردد، رضای مخلوق نیز به دست می‌آید و برج‌وباره‌ی حکومت‌ها از شکست‌وریز در امان می‌مانند.
در طول تاریخ، تجربه ثابت کرده است حکومت‌هایی که در تامین عدالت، پیشگام بوده اند، عمر طولانی‌تری داشته و در لوح روزگار از شهرت بهتری برخوردار بوده اند.
اما، حکومت‌های ظالم، سفاک و عدالت‌ستیز، عمر کوتاهی داشته اند و به زودترین فرصت رو به زوال نهاده، آخرین میخ بر تابوت شان کوبیده شده و دفن تاریخ گردیده اند.
در قرن‌های پسین، افغانستان نیز حکومت‌ها و رژیم‌های ظالم و عدالت‌ستیز زیادی را تجربه کرد و این حکومت‌ها در خاک سیاه ذلت و زبونی دفن شدند.
از حکومت‌های ظالم دست‌نشانده‌ی انگلیس و روس گرفته تا رژیم‌های عدالت‌ستیز و دین‌گریز امریکا در این کشور بیداد کردند و بالآخره با رسوایی و روسیاهی این سرزمین را ترک گفتند.
اگرچه با پیروزی امارت اسلامی و به میان آمدن نظام اسلامی، گلیم ظلم و بربریت برچیده شده است، اما افغانستان دردمند و ستمدیده از ما کار بهتر می‌خواهد و ملت انتظار بهتر شدن وضعیت را دارد.
در میان حکومت‌های اسلامی، حکومت خلفای راشدین، به ویژه حکومت حضرت عمر فارق رضی الله عنه، در عدالت‌گستری و امانت‌داری شهره‌ی آفاق است و عدالت عمری در تاریخ حکومت‌ها نمونه‌ی بهتری از عدل و داد را دارا می‌باشد.
پس ازآن، عمر ثانی نیز حکومت عدالت‌پسندی را قایم نمود که تاریخ بر کارنامه‌های عادلانه‌ی آن شاهدی میدهد و جهان، حکومت و حکومت‌داری اش را تحسین و ستایش می‌نماید.
اما دراین اواخر، امارت اسلامی توسط عمر ثالث، مرحوم امیرالمومنین ملامحمدعمر مجاهد ❪رح❫ بنانهاده شد که کاملاً الگوبرداری از عدالت عمرهای گذشته داشته و در تحکیم عدالت و امانت‌داری، نمونه‌ی خوب و زیبایی به شمار می‌رود.
افغانستان، قبل از ظهور تحریک اسلامی طالبان به جهنم جنگ احزاب و گروه‌ها تبدیل شده بود و ظلم، جور، جفا، جنایت و خیانت در وجب ـ وجب این کشور بیداد می‌نمود.
اما حرکت برق‌آسای امارت اسلامی تحت زعامت مرحوم امیرالمومنین ملامحمدعمر مجاهد و دیگر امیران مجاهد، پاک‌طینت و ظلم‌ستیز، بساط ظلم را از افغانستان برچید و نمونه‌ی بارزی از عدالت الهی را در جهان به نمایش گذاشت.
واضح است که؛ ته‌بنای این عدالت با خون هزاران شهید و زحمات مجاهدین بنانهاده شده است و باید در حفظ این عدالت نیز همت گماشته شود و برای گسترش آن، تلاش‌های زیادی صورت گیرد و نگذاریم که این گل‌های رنگین عدالت، پایمال بی‌عدالتی‌ها، مظالم، خودخواهی‌ها و برتری‌جویی‌ها گردد.
عدالت، میراث بجامانده‌ی امیرانی هستند که در این راه قربانی‌ها داده اند و رنج و زحمات طاقت‌فرسایی را متقبل شده اند.
ما اگر می‌خواهیم که عمر این نظام اسلامی افزایش پیدا کند و دستاوردهای بزرگ‌تر از امروز داشته باشیم، باید به تامین عدالت و تحکیم پایه‌های عدل الهی توجه جدی و بیشتر نماییم و حقوق تمام شهروندان کشور را در نظر گرفته، بدون هیچ‌گونه تعصب و تفوق‌طلبی، به سوی انکشاف، آبادی، شکوفایی و پیشرفت مملکت خویش بشتابیم.
