رشوت ستون هر حکومت را متزلزل می‌سازد

رشوت‌ستانی بدترین و خطرناک‌ترین عملی است که در آیات و احادیثی متعددی به‌شدت مورد مذمت و نکوهش قرارگرفته است.

هر جامعه و ملت که بخواهد بسوی ترقی و تعالی گام بر دارد و فساد و خیانت در ادارات آن درز نکند باید در راستای فرامین الهی گام برداشته و احکام آن را یکی یکی عملی کند.

یگانه دلیل عمده‌ی که حکومت‌هارا به صوب دوام و ثبات می‌کشاند شفافیت در ادارات و انجام وظایف در محور قانون می‌باشد.

هرگاه در ادرات دولتی فساد رخنه کند، سطون حکومت متزلزل گردیده و حکومت آلوده به فساد، به شکست و نابودی دچار می‌گردد.

حکومت‌های که به فساد  آغشته شده بودند  و قبای فساد بر پیکر آن نظام‌ها سایه افگنده بود، در نهایت  با رو سیاهی و بی‌چارگی تمام، همه دار و ندارشان را از دست دادند و گلیم شان ازین وطن برچیده شدند.

از جمله فسادهای که همیش نقاب‌های فریبنده‌ی را به خود گرفته است و به هزار حیله و ترفندی در جامعه رشد پیدا کرده است، عمل زشت رشوت بوده است.

این عمل درکنار اینکه از بُعد دینی عمل زشت و زمینه‌سازان و انجام دهندگان آن مورد لعنت قرار گرفته است، ازنگاه قوانین دنیا نیز پدیدهٔ منفور بوده و در هر گوشه‌ دنیا،  مرتکبین این عمل به شدت مجازات می‌شوند.

رشوت آن بلای اجتماعی و خیانت اخلاقی و ایمانی  می‌باشد که توده‌ی را از حق مسلم شان محروم و باعث غرس حقد و کینه در دلها شده و مانع عدالت اجتماعی دربین مسلمانان می‌گردد.

رشوت از سخت‌ترین و شدیدترین انواع خوردن اموال باطل و حرام است چرا که عبارت از دادن مال به سوی غیر به خاطر مانع شدن او از بیان حق می‌باشد و این تحریم رشوت شامل محورهای اصلی و سه گانه این کار می‌شوند که عبارتند از راشی

(رشوه دهنده)  مرتشی (رشوه گیرنده)  و رائش (واسط میان این دو) می‌باشد.

خداوند متعال در کلام گهر بار خویش رشوت‌خوران را چنین توبیخ می‌کند:

 ترجمه: «و اموال یکدیگر را به باطل [و ناحق] در میان خود نخورید و برای خوردن بخشی از اموال مردم به گناه، قسمتی ازآن را به عنوان رشوت به قضات ندهید، در حالی که می‌دانید این کار گناه است.»بقره ۱۸۸.

خداوند مهربان دراین آیه بطور علنی بیان می‌کند که اموال یکدیگر را به نا حق نخورید.

زیرا هر جنایت که در جامعه بروز می‌کند درنهایت دامن‌گیر همه گردیده و جامعه را به‌یک جامعه مفسد تبدیل می‌کند.

پیامبر صلی‌الله علیه و سلم نیز راشی و مرتشی(دهنده و گیرنده)  را مورد لعنت و نفرین خویش قرار داده  و همچنان دلالی که دربین این دو زمینه‌سازی می‌کند را شریک جرمی آن‌ها می‌داند.

آن‌های‌که در ارگان‌های قضایی و اجرایی دولتی ایفای وظیفه می‌کنند اصلا رشوت نمی‌گیرند و برای شان رشوت داده نمی‌شود، بل این پدیده منفور در بین آن‌ها به‌صورت دیگری چون تحفه و هدیه تقدیم می‌شود، فکر می‌کنند که این گناه ندارد و از جمله رشوت محسوب نمی‌شود درحالی‌که پیامبر صلی‌الله علیه و سلم این عمل را مورد نکوهش قرار داده است:

ازابوحمید ساعدي [ رضی االله عنه ] روایت است که« پیامبر صلى الله عليه وسلم مردي از قبیلۀ (اَزد) را که ابن‌اللتبیه نام داشت مامور جمع‌آوري صدقات گردانید.

آن مرد زمانی که از جمع‌آوري صدقات برگشت گفت: این مال شما می‌باشد و این مال را براي من

هدیه داده‌اند، رسول االله صلى الله عليه وسلم با  شنیدن این سخن بر منبر بلند شد و بعد از حمد و ثناي خداوند فرمود:

اما بعد: من طبق وظیفه که خداوند برایم سپرده است یکی از شما را به وظیفه‌ی می‌گمارم و زمانی که می‌آید، می‌گوید: این مال شما است و این برایم هدیه داده شده است.

اگر راست می‌گوید چرا در خانه پدر و مادرش ننشست تا هدیه برایش برسد؟

بخدا جل‌جلاله قسم هیچ‌یک از شما چیزي را بدون حق نمی‌گیرد مگر این‌که با خداوند جل‌جلاله درحالتی رو به‌رو می‌شود که آن را بدوش خود حمل می‌کند».

از حدیث فوق واضح می‌گردد افراد که در سمت‌های دولتی مصروف انجام وظائف هستند، گرفتن پول از مردم برای شان به هر اسم و عنوان که باشد جواز ندارد اگر چه که نام آن را تحفه، شیرینی، جوانی و غیره بگذارند.

زیرا با تغیر اسم در ذات مسمی تغیر نمی‌آید و به این گونه تغیر و تبدیل حرام قطعی حلال نمی‌گردد.

خداوند متعال همه من و شمارا از خوردن و دادن رشوت در امان داشته باشد و حکومت ما را نیز از شر این بلا، حفظ کند.