طبیعت و محیط زیست موهبتی الهی است و نگهداری آن برای تمام بشریت یک رسالت است، زیرا آلودگی محیط‌زیست بر کیفیت طبیعت اثر منفی می‌گذارد و پی‌آمد زیان‌باری برای مجموع موجودات زنده به ویژه انسان‌ها به بار می‌آورد.
روی این اساس، امروز مسأله آلودگی محیط زیست، یکی از مهم‌ترین و زیان‌بارترین معضل زیست همگانی و تمدن انسانی است که باید عموم بشریت به این معضل توجه کنند هر چند نقش انسان در آلودگی محیط زیست بسیار مهم و اثرگذار است و این انسان است که می‌تواند هم محیط‌زیست را گوارا و عاری از آلودگی نماید و هم می‌تواند با بی‌رحمی و قضاوت دست به قطع جنگلات و ایجاد فابریکه‌های غیر معیاری، بهره‌برداری بی‌رویه از معادن و منابع طبیعی و… بزند و محیط را غیر قابل زیست نماید.
روی این اصل است که فرهنگ اسلامی بیشتر از هر ادیان و مذاهب دیگر، طبیعت را گهواره و زمینه‌ساز، پرورش و کمال انسان می‌داند و با هر کسی که به محیط زیست آسیب برساند و آن‌را برای رشد بشر نا امن سازد، برخورد جدی می‌کند، زیرا نظام طبیعت بر اساس حکمت آفریده شده و همه عناصر آن از ابر و، باد و مه خورشید و فلک در کار اند تا آدمی در پرتو آنان به مادیت و معنویت برسد.
روی این اساس خداوند عزوجل همه نعمت‌های خودرا در عالم طبیعت برای رشد و تعالی بشر آفریده و انسان را خلیفه و مالک این نعمت‌ها قرار داده است. از اینرو همگان مؤظف اند که این نعمت الهی را حفاظت و حراست نمایند.
هر چند در این سا لهای اخیر خشکسالی های پیهم و قطع بی رویه جنگلات در شماری از ولایت ها، تأثیرات منفی بر محیط زیست ما گذاشته، اما می شود که با راهکار های ممتد و همه جانبه و حفظ ساحات سبز و ایجاد آن، همچنان غرس نهال های مسمر و غیر مسمر محیط خود را از آلود گی و خشکسالی نجات داده، در فضای عاری از همه مشکلات به سر بریم.
