جلوه‌هایی از اسرار قدرت  و حكمت رب‌العالمین در آفرینش پرندگان

عبدالروف توانا

در میان پرندگان پرستوی قطبی، عقاب و طاووس از شگفت‌انگیزترین مخلوقات در آفرینش استند.

اینجا لازم می‌دانم قدری پیرامون این سه پرنده اشاره‌ای داشته باشم.

–1 پرستوی قطبی :

این پرنده، قهرمان پرواز بوده و هرساله مسافتی حدود ۲۴ هزار کیلومتر از قطب شمال تا قطب جنوب را طی می‌کند.

 آنها در حال پرواز استراحت می‌کنند، غذا می‌خورند و حتی جفت‌گیری آن‌ها در هوا انجام می‌شود.

آنچه در این مهاجرت‌ها مهم است؛ برنامه‌های حساب شده و دقیق پرندگان است.

زمان‌بندی مهاجرت در این پرندگان دقیق و حساب‌شده است، شرایط جوی از مبدأ الی مقصد نیز برای شان دقیق و سنجیده‌شده است.

به عبارت دیگر بسیاری از این مرغان مهاجر، زمان‌بندی مهاجرت خود را به نحوی تنظیم می‌کنند که در بهترین زمان ممکن از نظر تولیدات غذایی به زیستگاه‌های مقصد (به ویژه سرزمین‌های جوجه‌آوری) برسند.

همچنین این شکل پرواز بدون توقف نشان می‌دهد که این پرندگان برای خواب نیز احتیاجی به فرودآمدن ندارند.

ساختار بدنی این پرندگان با تناسب شکل زندگی آن‌ها مهندسی و آفریده شده است تا بتوانند بدون هیچ‌گونه مشکل به امور خویش رسیدگی کنند.

این گونه پرنده‌های بلند پرواز که بیش از 24هزار کیلومتر از یک قطب تا قطب دیگری، بدون توقف در هوا پرواز و سفر می‌کنند قرار تحقیقات مراکز علمی لحظه‌ای هم به خواب نمی‌روند و از پلانکتون‌های هوا تغذیه می‌کنند.

–2 عقاب:

عقاب را بنام «پادشاه پرندگان» می‌نامند. این پرنده بسیار جسور و پرجرأت است و نسبت به دیگر پرندگان شکاری قدرت و شجاعت فوق العاده یی دارد.

پرواز این پرنده به‌قدری طولانی است که ساعت‌ها می‌تواند به پرواز خود ادامه دهد و مسافه‌های طولانی را به آسانی طی کند و تا ارتفاع بسیار زیاد اوج بگیرد.منقار عقاب، بسیار قوی، بُرنده و دارای پنجه‌های پرقدرت و ناخن‌های بسیار تیز و خمیده است.

در گرسنگی پرطاقت است و تا چند روز می‌تواند تحمل کند.

 قدرت دید این پرنده نیز بسیار است و کوچک‌ترین حرکت از نظرش پوشیده نمی‌ماند.

عقاب برای اینکه همواره به شکار خود تسلط داشته باشد، عموماً در ارتفاع زیاد پرواز می‌کند.در محوطه‌ی پرواز او، دیگر پرندگان شکاری، قدرت پریدن را ندارند و تعقیب شکار را از دست می‌دهند و به مجرد دیدن عقاب، شکار خود را رها کرده به منظور حفظ جان خود به گوشه‌ای پناه می‌برند.

 ویژگی‌های عقاب:

– شاه پرندگان است.

– اگر در آسمان پرواز کند، هیچ‌ پرنده‌ای جرأت پرواز در آسمان یا حرکت از جای خود در روی زمین را ندارد.

– عقاب، بر روی زمین در تمامِ شکارچیان از خشک‌ترینِ‌ مزاج‌ها، گرم‌ترین آن‌هاست، نیرومندترینِ آن‌ها در حرکت، و تُندترینِ آن‌ها در خلق‌ و خوی است.

– پرنده‌ا‌ی سبک‌بال، سریع و تُندپرواز است.

– پرهایش در زمستان خز و در تابستان زینت دارد.

– جز از صیدش چیزی دیگری را نمی‌خورد.

– فقط غذایِ زنده می‌خورد.

– تا گرسنه نشود، غذا نمی‌خورد.

– اگر بخورد سیر نمی‌شود.

– از پرندگان فقط قلب‌شان را می‌خورد.

– از مارها فقط سرشان را می‌خورد.

– هرگز لاشه و حشرات را نمی‌خورد.

– اگر شکار تازه و لذیذی برای خوردن پیدا نکند، نمی‌خورد و گرسنه می‌ماند.

عُقاب غذای خود را از عراق خورده و در یمن زندگی و استراحت می‌نماید.

عُقاب به سایر پرنده‌ها اجازه نمی‌دهد که از بالای او با پرواز بگذرد، حتی اگر عُقاب در آسمان باشد، دیگر پرنده‌ها را إجازه پرواز نمی‌دهد.

این خصوصیات برجسته به این موضوع دلالت می‌کند که ای مسلمانان! اسلام عزیز باوجود تمام دسایس دشمنان دین، غالب است.

نگذارید که پرچم‌های باطل و جاهلی در سرزمین های اسلامی جایگزین بیرق اسلام عزیز شود.

خداوند کلمه کفر را حقیر و پست نمود، پس کفار با همه تلاش گسترده یی که خلاف فطرت سلیم انسانی دارند، غیر نافذ و غیر مؤثر و نابودشدنی است و دین اسلام برتر و سرانجام غالب  و پیروز است و خداوند ذاتی است؛ مقتدر وحکیم.

–3  طاووس

از شگفت انگیزترین پرندگان در آفرینش، طاووس است  که آن را خداوند متعال با زیباترین شکل آفریده استو پر و بالش را به قشنگ‌ترین رنگ‌ها بیاراسته است.

با بال‌های زیبا که پرهای آن به روی یکدیگر انباشته و دُم کشیده‌اش که چون به سوی طاووس ماده پیش می‌رود، آن را چون چتری کشوده و بر سر خود سایبان می‌سازد، گویا بادبان کشتی است که ناخدا آن را برافراشته است.

گویا نی‌های پر طاووس چنان شانه‌هایی است که از نقره ساخته، وِگِردی‌های شگفت انگیز آفتاب‌گونه که بر پرهای اوست، از زر ناب و پاره‌های زیبا و نفیس بافته شده است.

 اگر رنگ‌های پرهای طاووس را به روییدنی‌های زمین تشبیه کنی، خواهی گفت: دسته گلی است که از شگوفه‌های رنگارنگ گل‌های بهاری فراهم آمده است.

اگر آن را به پارچه‌های پوشیدنی همانند سازی، چون پارچه‌های زیبای پر نقش و نگار یا پرده‌ای رنگارنگ یمن است.و اگر آن را به زیور آلات مقایسه کنی، چون نگین‌های رنگارنگ است که در نواری از نقره با جواهرات زینت داده شده است.

طاووس با غرور و ناز راه می‌رود، با توجه به زیبایی جامه و رنگ‌های گوناگون پر و بالش، قهقه سر می‌دهد، اما چون نگاهش به پای او می‌افتد، بانگی بر می‌آورد که گویا گریان است و فریاد می‌زند گویی او دادخواه است؛ زیرا پاهای آن چون ساق خروس دو رگه، باریک و زشت است، و در یک سوی ساق پایش ناخنک مخفی روییده است.

جان کلام این است که هر يك از اينها نشانه هایى است از عظمت پروردگار و علم و قدرت بى پايان او که به نمایش گذاشته شده است از جمله ذكر پرواز پرندگان به دنبال بيان ابزار شناخت، اشاره‌ی لطيفى به اين نكته می‌باشد كه پرواز اين پرندگان را در جهان محسوس با پرواز انديشه‌ها در جهان نامحسوس تشبيه باید کرد و از آن آموخت با ابزارى كه تجهیز است به پرواز در آمده، خویش را به سوی مقصد نزدیک می‌کند.

از اسرار آفرینش عقاب می آموزیم که مومن با بصیرت ، همانند عقاب است.هرچه بلندتر به پرواز در آید کمتر به چشم مشاهده می‌شود ، چون کار و تلاش او به خاطر خداست ، او چون مرغ باغ ملكوت است.ولی با عالم خاكی موانست دارد، به همين دليل اگر تير گناه و آلودگي به بال غرور و آسمان گشايش اصابت كند، نه تنها از پرواز باز خواهد ايستاد كه با سرعت از اوج عرفان و بندگی به دره نابودی سقوط خواهد كرد .

عقاب بلند پرواز هنگامی كه تيری به بالش اصابت كند، با بال زخمی هرگز قادر به ادامه پرواز نخواهد بود و از آسمان بلند و پر شكوه، به زمين سقوط خواهد كرد.

طاووس پرنده ای است که نباید با انسان مقایسه کرد، اما از آن باید آموخت، طاووس زمانی که پای زشت خود را می‌بیند، فریاد می‌ کشد ، ولی انسان که در لجنزاری از معصیت، زشتی‌ها و پلیدی سقوط می‌کند، اما متوجه خویش نمی‌شود.