با شمشیر؛ آزادی به دست می‌آید و با قلم؛ آبادی

ملت‌هایی که آزادی ندارند، عزت و عظمت خود را از دست داده اند و برای ابد در زباله‌دانی تاریخ پرتاب شده اند.

در بیست سال اشغال، ملت شریف افغانستان نیز به معامله گرفته شدند و وجداناً خود را زنده احساس نمی‌کردند.

چون در این بیست سال، آزادی از این ملت، توسط یک‌مشت معامله‌گر و وطنفروش سلب گردیده بود و سرنوشت یک ملت شریف و بزرگ به دست بیگانگان قرار گرفته بود.

خوشبختانه دستانِ تجاوز، توسط شمشیر جوهردار مجاهدین از بازوها قطع گردید و پیروزی و آزادی، نصیب ملت سلحشور افغانستان شد.

امروز که نعمت بزرگ آزادی ازآنِ ماست، باید به فکر آبادی و شکوفایی کشور خود باشیم و پیوسته با اسلحه‌ی قلم و دانش برای ترقی و پیشرفت مملکت خویش تلاش نماییم.

در عصر حاضر اگر جوامع دیگری به اوج ترقی و تعالی رسیده اند، از یمن قلم و دانش شان بوده و با قوّت علم و حکمت، به قله‌های رفاه و خوشبختی رسیده اند و به قدرت‌های منطقوی و جهانی مبدل شده اند.

ما افغان‌ها هم می‌توانیم با استفاده از قلم و دانش به مدارج بلند زندگی برسیم و در عرصه‌‌های مختلف، مانند دیگر ملت‌های جهان، بهتر بدرخشیم.

در پهلوی همه مشکلات که در ادوار مختلف کشور ما به آن مواجه بود، یکی هم این بود که مردم ما از کتاب و قلم دور نگهداشته شده اند.

دست‌های پنهان و پیدا نمی‌گذاشتند که ملت ما قلم به دست گیرند و کشور خویش را به سوی ترقی و تعالی سوق دهند.

پس بر ما ملت افغانستان نیز لازم است که به فراگیری علم و دانش بیشتر توجه کنیم و با سلاح قلم، قله‌های رفاه، رفعت و سعادت را تسخیر نماییم و ستاره‌ی درخشانِ آبادی، سازندگی و شکوفایی شویم.

به امید افغانستان آباد، شکوفا و متمدن.