شکی نیست که این همه عزت، آزادی و استقلال ثمره‌ی خون پاک شهدای کرام است.
شهیدان کشور، جان‌های شیرین شان را فدا کردند تا احکام الهی و دستوارات شریعت ناب محمدی(ص) در زمین خدا پیاده شود و میهن عزیز شان از چنگال نیروهای کفری و صلیبی نجات پیدا کند.
واضح است؛ اگر جانفشانی‌ها و فداکاری‌های آنان نمی‌بود، امروز این آزادی، استقلال، عزت و عظمت وجود نمی‌داشت و کشور ما هنوز پامال لشکر دجال‌های عصر می‌بود.
اما، شهدای راه عزت و آزادی با سیلاب خون خود، گلیم اشغال را جمع کردند و فتح و پیروزی بزرگی را رقم زدند.
آنان از دنیا و مادیات گذشتند و تنها رضای رب العالمین و راه شهادت را انتخاب کردند و بالآخره به سرمنزل مقصود رسیدند.
شهدای کرام؛ چراغ‌هایی بودند که کاروان جهاد را در مسیر حق و عدالت رهنمایی کردند و آخرالامر به نقطه‌ی فتح و پیروزی وصل نمودند.
آنان خدمات شایانی را انجام دادند و مسئولیت خود را با قطرات خون خویش در پیشگاه رب العزت ادا نمودند.
اما متأسفانه امروز بازماندگان آنان غالباً با فقر و بیچارگی دست و پنجه نرم می‌کنند و با سرنوشت تلخ و تاریکی مواجه استند.
یتیمان، بیوه‌زنان، مادران، پدران وخواهران داغدیده هرلحظه از سختی‌های روزگار رنج می‌برند و زندگی پرمشقتی را سپری می‌کنند.
مگر بدبختانه دیگران، غرق عیش‌ونوش استند، شهدا، جهاد و زحمات آنان را فراموش کرده اند و کسی در فکر بازماندگان آنان نیست.
یقیناً این عمل، باعث نارضایتی رب العالمین خواهد شد و روزی خواهد رسید که این همه اسباب رفاه، آسایش، قدرت و چوکی از دست برود و خدای‌نخواسته دشمنان بر اوضاع مسلط گردند.
پس بر همه و خصوصاً بر مسئولین امارت اسلامی لازم است که شهدا را در تاق نسیان نگذارند و بازماندگان آنان را نیز فراموش نکنند.
این شهدا بودند که برای هریک ما آزادی، پیروزی و فتوحات را به‌ارمغان آوردند و خود شان خود را فدای همین راه کردند.
امیدواریم که بازماندگان شهدا بیشتر مورد لطف و تفقد قرار گیرند، از کمک‌های بشردوستانه و حتی از کمک‌های فوق العاده‌ی دولت و تاجران ملی مستفید شوند.
در آخر دعا می‌کنیم که؛ خدای بزرگ روح شهدای راه جهاد، عزت و آزادی را شاد داشته باشد و دشمنان اسلام و افغانستان را نابود گرداند.
و همچنان استقامت در راه دین، شریعت و جهاد را نصیب تمام ملت شریف افغانستان گرداند و افغانستان را برای همیش آزاد، آباد و شکوفا داشته باشد.
