آب، یکی از مهم ترین نعمت هایی است که خداوند«ج» در اختیار ما قرار داده است. این نعمت، زندگی همه موجودات کره زمین را تحت تاثیر قرار می دهد و تصور حیات بدون وجود آن امکان پذیر نیست. نه تنها زندگی ما انسان ها، بلکه زندگی همه حیوانات و گیاهان نیز به وجود آب بستگی دارد. امروزکه انسان ها به دنبال حیات در سیاره ای دیگر هستند اولین چیزی که برای آن جستجو می کنند وجود آب است. بنابراین باید قدر این نعمت را بدانیم و به درستی از آن استفاده کنیم.
در حال حاضر کمبود روز افزون آب در کابل به یک نگرانی جدی مبدل شده است. افزایش سرسام آور جمعیت، کاهش برف و باران های موسمی، استفاده شهروندان پایتخت از آبهای چاه و… سبب کم شدن آب های زیر زمینی شده است. در مناطقی که مردم تا پنج سال گذشته از عمق 25 متری آب می کشیدند، امروز سطح آب از هفتاد، هشتاد متر هم پایین تر رفته است.
برمبنای گزارش های ارائه شده، پانزده سال قبل آب های زیر زمینی کابل به بیش از 44 میلیون متر مکعب در سال می رسید، در حالی که این رقم اکنون به کمتر از 30 میلیون متر مکعب رسیده است.
آب فعلی کابل حتا برای یک میلیون تن نیز کفایت نمی کند، در حالی که سالانه بیش ازپنچ میلیون نفر از این آب استفاده می کنند.
احمد فرید داکتردر یکی از شفاخانه های شهر کابل چنین گفت:
به دلیل عدم دسترسی بیشتر مردم به آب آشامیدنی صحی٬ هزارها تن دچار بیماری‌های مختلف می‌شوند وحتی سرنوشت برخی‌های شان به سرحد مرگ می‌رسد.
«به دلیل کمبود آب صحی و ناپاک، بیماری‌هایی مانند اسهالات، آمیب ، محرقه و دیگر بیماری‌های کشنده به میان می‌آید. در این مورد چنین گفته می‌توانم که هر روز هزارها تن به دلیل استفاده از آبهای ناپاک بیمار می‌شوند و بیشتر این بیماران زندگی خود را از دست می‌دهند.»
شماری ازباشندگان شهر کابل می‌گویند حفر غیرقانونی چاه‌های سپتیک در بیشتر بخش‌های شهرکابل سبب خرابی آب چاه‌های عمیق شده است.
سلیمان یک تن از شهروندان گفت:
خشکسالی، سال های گذشته، حفر چاه‌های عمیق و استفاده نادرست مردم از عوامل کمبود آب آشامیدنی خوانده می‌شود.نهادها و اداراه های مربوط به مدیریت آب و کارشناسان امور اجتماعی در افغانستان همیشه از مردم تقاضا کرده اند که در زمان استفاده از آب٬ از احتیاط کار گیرند.
وی افزود: در کشورهای دیگر برای این قبیل مسایل از سال ها قبل برنامه ریزی می شود و راهکارهای درست و مشخصی برای جلوگیری از بحران های ناخواسته سنجیده می شود.
احمد ذکی باشنده دیگر شهر کابل درمورد چنین گفت :
در دو دهه گذشته میلیاردها دالر به افغانستان سرازیر شد، اما این کمک ها به دلیل مصرف آنها در پروژه های غیر زیر بنایی، دستاورد دراز مدت و قابل اطمینانی برای مردم ما به دنبال نداشت.
اکنون که کمک های جامعه جهانی به افغانستان محدود گردیده است،باید در مورد اولویت بندی پروژه ها دقت لازم صورت بگیرد.
زیرا همین حالا بسیاری از شهروندان کابل از آب های آلوده و غیرصحی استفاده می کنند که سبب ابتلای مردم به امراض گوناگون می گردد. علاوه بر آلودگی آب، طی 5-6 سال آینده شهروندان کابل با کمبود جدی آب آشامیدنی مواجه می شود.
آب های کابل از یک طرف به دلیل استفاده گسترده و غیر معیاری از چاه‌های فاضلاب در معرض آلودگی بیشتر قرار دارد و از سوی دیگر به دلیل استفاده شهروندان از چاه‌های نیمه عمیق، همه ساله سطح آب پایین تر می رود. تداوم این امر به خشک شدن چاه‌ها و غیر قابل دسترس شدن آب های زیر زمینی می انجامد.
مسئولین برخلاف گذشته ناچار است که برای رسیدن به خودکفایی و محدودشدن کمک های خارجی، توجه خود را روی پروژه های بزرگ و زیربنایی معطوف بدارند، تا زمانی که زیربناهای اقتصادی در افغانستان تکمیل نشود، گام گذاشتن در مسیر توسعه وآبادانی نیز ناممکن خواهد بود .
این در حالیست که امارت اسلامی کار ساخت تونل‌های بند بخش آباد را در فراه آغاز کردند.
ملا عبدالغنی برادر آخوند؛ معاون اقتصادی ریاست الوزرا که همراه با عبداللطیف منصور؛ وزیر آب و انرژی امارت اسلامی که در مراسم افتتاح کار ساخت تونل‌های بند بخش آباد حضور یافته بودند، گفت: «بند بخش آباد یک پروژه مهم و حیاتی برای ولایت فراه است و ما در تکمیل این پروژه در کنار مردم فراه هستیم.»
ضرابی
