روزنامه اصلاح برای بار اول در ۲۹ دلو ۱۳۰۰ هش مطابق به ۱۸ فبروری ۱۹۲۱میلادی به نگارندگی و سر دبیری محمد بشیر در شهر خان آباد شروع به نشرات کرد. دراین نشریه بعد از شماره ۱۶ بجای مدیر و سر دبیر تنها سر دبیر وبجای محمد بشیر ، حافظ فیض محمد درج گردیده است.
در مرحله اول، این جریده در یک صفحه بروی کاغذ نازک شکری رنگ در مطبعه سنگی خان آباد نشر میگردید. موضوعات این جریده را سر مقاله، مطالبی در باره حوادث داخلی، حوادث خارجی، ادبیات، مسایلی برای سر گرمی و مقالات علمی تشکیل میداد. در پیشانی اخبار درج شده بود.
با گذشت حدود بیستسال از پایهگذاری نظام جدید افغانستان و سرازیرشدن میلیاردها دالر کمک جهانی به این کشور، افغانستان هنوزهم یکی از کشورهایی است شدیداً به کمکهای بیرونی نیازمند است. هنوزهم درآمدهای داخلی افغانستان نمیتواند مصارف و بودجه دولت را تأمین کند. بخش اساسی بودجه دولت افغانستان از منابع بیرونی و کمکهای جهانی تمویل میشود. اقتصاد کشور مصرفی است. بیلانس صادرات و واردات متوازن نیست. معادن و ذخایر زیرزمینی کشور دست ناخورده باقی مانده است. زراعت کشور میکانیزه نشده و توسعه نیافته است. روی پروژههای زیربنایی، شغلآفرین و درامدزا کار چندانی صورت نگرفته است. جامعه افغانستان یکی از فقیرترین جوامع در میان کشورهای همسایه و منطقه است. بیش از پنجاه درصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی میکنند. فقر، بیکاری و مهاجرت از چالشهای اساسی مردم افغانستان است. حالا به این پرسش باید پاسخ داد که دلیل این وضعیت چیست و چرا ما نتوانستیم در دو دهه اخیر از فرصتهای پیش آمده استفاده کرده و روی پای خود بایستیم؟. بزرگترین عامل ضعف اقتصادی، فقر و ناچاری در افغانستان، دوام جنگ و خونریزی است. دوام جنگ مانع این شده که دولت روی زیربناها سرمایه گذاری کند، معادن را استخراج نماید، زراعت را توسعه بخشد، آبها را مهار کند و زمینه کار و اشتغال را برای مردم فراهم کند و در نهایت جلو نابسامانیهای اقتصادی را بگیرد. بخش بزرگ منابع دولت روی جنگ علیه گروههای تروریستی و تأمین امنیت کشور به مصرف میرسد. طالبان و گروههای تروریستی دیگر که علیه دولت افغانستان میجنگند، تنها به جنگ و خونریزی بسنده نکرده اند. این گروهها همه روزه تأسیسات عامالمنفعه را نابود میکنند، سرکها و شاهراههای عمومی را تخریب میکنند، مکاتب را آتش میزنند و جلو ساختوساز و کار روی پروژههای حیاتی را میگیرند. تصاویر و ویدیوهایی که این روزها در رسانهها و شبکههای اجتماعی پخش و نشر میشود، نشان میدهد که جنگجویان گروه طالبان شاهراهها را توسط تراکتور و بیلدوزر تخریب میکنند. طالبان جادههایی را تخریب میکنند که روی ساخت و ساز آن ها مبالغ هنگفتی از بودجه دولت و کمکهای جهانی به مصرف رسیده است. تخریب جادههای عمومی شاهرگهای اقتصادی افغانستان را آسیب میزند و روند تجارت و داد و ستد افغانستان با کشورهای همسایه را صدمه میزند و بطی می سازد. اخاذیها طالبان از کاروانهای تجارتی و اموال وارداتی و صادراتی از دیگر موانع فرا راه توسعه تجارت و رشد اقتصادی افغانستان است. ناامنیهای ناشی از فعالیتهای تروریستی و تخریبی طالبان و گروههای تروریستی زمینه را برای رشد گروههای مافیایی و مجرمان جنایی نیز مساعد ساخته است. فعالیت شبکههای جرمی و اختطاف و گروگان گیری تاجران و سرمایهگذاران و عدم مصئونیت داراییها در افغانستان جلو سرمایهگذاری در این کشور را گرفته است. ناامنی سبب فرار سرمایهها از کشور شده است. در حال حاضر هیچ سرمایهگذار داخلی و خارجی جرئت نمیکند که در افغانستان سرمایهگذاری کند. دوام جنگ دلیل اصلی بیثباتی امنیتی و اقتصادی، تخریب زیربناها، افزایش میزان فقر، بیکاری و زمینه ساز فرار سرمایهها از کشور شده است. تا زمانی که این جنگ بنیادبرانداز متوقف نشود و ثبات سیاسی و امنیتی در این کشور حاکم نگردد، هیچ امیدی به رشد اقتصادی و خودبسندگی افغانستان نخواهد بود. به همین دلیل کشورهای کمککننده در نشست ژینوا که هفته گذشته به منظور تجدید تعهد جامعه جهانی به دولت و مردم افغانستان برگزار شد، خواستار آتشبس فوری و توقف جنگ و خشونت در این کشور شدند. زیرا در موجودیت جنگ افغانستان همچنان به کمک کشورهای بیرونی نیازمند خواهد ماند و هیچگاهی به خودکفایی اقتصادی دست نخواهد یافت.