رئیس جمهور غنی در نشست بورد  مشترک نظارت و انسجام: چه افتخار بزرگ و زیباست که برای بار اول، بیشترین هزینه انتخابات را از کمر خود می‌پردازیم

بسم الله الرحمن الرحیم

د افغانستان لومړۍ مېرمن، جناب قاضی القضات صاحب، جناب قیومی صاحب، سفیر صاحب یماماتو د کابینې محترمو غړو، محترمو سفیرانو، خویندو او ورونو، د تالار ټولو حاضرینو او د افغانستان ټول محترم ولس. ټولو ته ښه راغلاست وایم او سهار مو په خیر خوښ یم چې نن په دغه ناسته کې له تاسو سره د افغانستان په وضعیت خبرې کوم، افغانستان سره له ټولو مشکلاتو او دردونو بیا هم د امید او رغاونې په لور روان دی.

راتلونکې اوونۍ به د افغانستان ملت یو لوی سیاسی عمل پیلوی، دا به د جنګ، خشونت، خودخواهۍ او د نظام د وسله والو دښمنانو پر ضد وی، د فرصت طلبانو پر ضد به وی. یعنې د افغانستان ملت به د ۱۳۹۸کال د جمهوری ریاست لپاره د انتخاباتی  مبارزو نوی فصل پرانېزی.  د ولس رایو ته مراجعه زموږ د ملت یوه داوامداره هیله او غوښتنه وه، د دې لپاره ملت ډېره قربانی ورکړې ده، دردونه
او کړاوونه یې ګاللی دی اود ولسواکۍ په دغه لویه ملی پروسه کې به د ګډون له لارې خپلو ټولو بدخواهانو ته ماته ورکوی او په دیموکراتیکه توګه به خپله ملی اراده اظهاروی. 

دانتخاباتی کمپاین په شروع کېدو سره ولس فرصت پیدا کوی چې دجمهوری ریاست دټولو محترمو کاندیدانو نظریاتو او برنامو ته غوږ شی او له هغې وروسته دخپل راتلونکی جمهوررئیس او دهیواددزعامت په اړه تر ټولو حساس قضاوت وکړی. دا به ډېر پېچلی قضاوت وی، ځکه ولس به دهر کاندیدادوینا او عمل هر اړخ ارزیابی کوی، دملت قضاوت تل سم او په حقه دی.

من به‌حیث رئیس‌جمهور افغانستان، مبلغ هفت میلیارد افغانی را که پول ملت افغانستان است، به‌خاطر مصارف این رویدادبزرگ تاریخی یعنی انتخابات و تعیین سرنوشت و آینده کشور ما، تخصیص داده ام .

چه افتخار بزرگ و زیباست که برای بار اول، بیشترین هزینه انتخابات را از کمر خودمی‌پردازیم. این گام درست و عزت‌آور را برای تمام ملت افغانستان مبارک‌باد می‌گویم.

من باورمندی کامل به‌توانایی قوای دفاعی و امنیتی جمهوری اسلامی افغانستان دارم. آن‌ها تجارب بزرگ و با ارزش در تأمین[امنیت] انتخابات‌دارندو یقین‌دارم که این‌بار نیز در انجام مسئولیت حساس یعنی تأمین امنیت انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۸ ان شاءالله سرخ‌روی و سرفراز بدرخواهندآمد.  آن‌ها در انتخابات بی‌طرف خواهندبودو ما «اصول رفتاری» و طرزالعمل  واضح را تا یک‌روز دیگر منتشر خواهیم کردتا همه مطمئن شوندکه نیروهای دفاعی و امنیتی ما سرمایه ملی ما هستند نه ملکیت شخصی و یا ساحه نفوذی گروه‌ها و حلقات سیاسی.

  اصول رفتار و طرزالعمل مجزا برای بخش ملکی دولت جمهوری افغانستان نیز منتشر خواهدشد.

 من به‌عنوان سرقوماندان اعلی قوای مسلح کشور، به تک تک سربازان و افسران ما درودمی‌فرستم، برای شهیدان‌شان اتحاف دعا می‌کنم و برای زخمی‌های‌شان شفای عاجل می‌خواهم و برای‌شان اذعان می‌دارم که ملت چشم امیدبرشما دوخته است و شما مایه امیدبرای دفاع از نوامیس و ارزش‌های ملت و نظام هستید.

 هم‌چنین به‌تمام مأمورین ملکی هدایت  میدهم که بی‌طرفی کامل را رعایت کنندو هر اداره مسئول است که معیارهای واضح و شفاف را در قسمت بی‌طرفی رعایت کنندو اقدامات اولیه را خوداداره بگیرد. اقدامات پیش‌گیرانه لازم است تا وقت به شکایت، به‌کمیسیون‌ها نرسد، چون قانون جزایی ما، مداخله در انتخابات را جرم دانسته، از نهادهای عدلی و قضایی ما در خواست می‌کنم توجه فوری به جهات جرمی مداخله در انتخابات نمایند. امیدما مستحکم‌تر و سبزتر خواهدشد. 

برگشت و اعادۀ اعتمادبه‌نفس در مقیاس بزرگ و ملی  و اتکا به‌داشته‌های مادی و معنوی کشور، جزء افتخارات دوران ما است.  بدخواهانی که فکر می‌کردندما نمی‌توانیم و یا نمی‌شود، خودشان در یأس و ناامیدی قرار گرفته اند.

زه له ستونزو انکار نه کوم دا‌ستونزې چې سفیر صاحب یماماتو او نورو وویلې موږ په مراتبو په دې باندې پوهېږو، خو په عین وخت کې ولسی اراده او ولسی څپې هم ګورم چې دسېلاب په څېر به راتلونکو انتخاباتو کې دخپل برخلیک په ټاکلو کې په حرکت راځی دا‌ولس هیڅ مشکل ته سر نه ټیټوی او په تدبیر سره کوښښ کوی چې ټول خنډونه له مخې لېرې کړی.

هېوادکې وچکالی راغله، خو قحطی رانغله. دګاونډی قهر او ناز زموږ په بازارونو کې دډوډۍ او غوړیو بیه لوړه نه کړه. موږ اجازه ورنه کړه چې تاریخ بیا تکرار شی. دطالبانو بریدونو موږ سره ونه وېشلو. دبهرنیو مرستو کمښت دتجارت او پانګې اچونې دکمېدو باعث ونه ګرځېد. د یو حریص سیاسی قشر غوغا او انتقادونو داصلاحاتو مخه ډب نه کړه. ټولنه کې دناامیدۍ او ناهیلۍ په خپرولو سره دوی ونشوای کړای په ولس کې دتحول او پرمختګ پیل شوې څپه ودروی.

ددښمن هیڅ تبلیغ او دسیسې دامنیتی او دفاعی ځواکونو پر وړاندې زموږ دولس په زړونو کې مینه کمه نه کړه.

 هیڅ نفاق اچونکی ونشوای کړای چې موږ دژبې او قوم په نوم جنګ ته را کاږی. موږ په دې بریالی شو چې له ټولو مشکلاتو او ښکلاوو سره دیموکراسی تمرین او په ښه توګه تجربه کړو.

ما په کراتو ویلی دی چې زموږ ټولنه په وطندارۍ ولاړه ده او خلک مو له یو بل سره آشنا دی.  زموږ ټولنه په داسې شبکو سره وصل شوې چې دقوم عنصر په کې یو اصل دی او په یو بل کې مدغم شوی دی. دټولنې دغه ډول ګنډل او جوړښت هره ورځ موږ قوی کوی او تاسې ټولو ولیدل چې هیڅ بدخبر ونشوای کړای زموږ په منځ کې درز ایجادکړی. زموږ مېرمنې نن ځانته غږیږی خپله نمایندګی کوی او چاته ضرورت نه لری چې ددوی استازیتوب وکړی. زموږ ځوانان نن ددې ملک څښتنان دی او پوهېږی چې دېرش کاله، پنځوس کاله یې مخکې دی، نه دېرش ورځې او څلوېښت ورځې. زموږ فکرونه دوامداره دی، که زه اویا کلن یم، زموږ وزیران ۳۵ کلن یا ۴۰ کلن دی او همدارنګه زموږ سفیران. زموږ دنسلونو اتفاق دی نه جدایی، زموږ دولسونو اتفاق دې نه بېلتون؛ ټول افغانان ملی وحدت لرو او هیڅ افغان له هیڅ افغان څخه نه کم دی، نه ډېر.

 من به‌این می‌گویم برگشت اعتمادملی و افتخار می‌کنم که در مسیردهی کشور در این جهت نقش داشتم و ریاست‌جمهوری را به عهده داشتم.

به یادبیاوریدکه چه بودیم. جامعه فرو رفته در فقر محکوم‌شده به‌تجریدو انزوا. جامعه کاملاً استخوانی از نبودآسایش و دسترخوان پُر. امروز آن تصویر بدل شده است. تصویر افغانستان امروز متفاومت است. جامعه امروز ما در حرکت است و در پویایی.  آهسته و با تدبیر سمبول‌های تاریخی ما را که تا چندسال قبل به‌نمادهای ویرانی جنگ تبدیل شده بودند آبادمی‌سازیم.

 قصر دارالامان را دوباره ساختیم و حالا باهمان شوکت یک‌قرنه‌اش  با صلابت و زیبایی به کابل نگاه می‌کندو قامت‌اش دوباره برافراشته شده است. هریک از میراث‌های تاریخی ما دوباره با قامت استوار ایستاده خواهدشد.

سال‌ها قبل شهرهای عمده و بزرگ ما به اقمار شهرهای هم‌جوار در کشورهای همسایه بدل‌شده بودندو پول افغانی به‌بوجی انتقال داده می‌شد، باهم وصل نبودند. شهرهای ما از هم بریده بودند. امروز شهرهای ما باهم وصل اند. چندی قبل، کسی برایم گراف تماس‌های تلیفونی و الکترونیک میان کابل و هرات را تسلیم کرد. تعجب کردم و دلم باغ باغ می‌شداز خوشی. مقدار تماس میان کابل و هرات چنان زیاداست که گویی این دو شهر در دو طرف یک پل دیجیتال قرار گرفته اند. حالا هیچ شهری در افغانستان نیست که با شهر دیگر کشور در تماس فزیکی و دیجیتالی نباشد.

تعددزبان‌ها و گویش‌ها را در کشور خودمایه قوت خویش می‌دانیم،  رشدهمه زبان‌ها و گویش‌ها را در کشور خویش تسهیل نموده و راه را برای‌شان صاف نموده‌ام.

 این نوع برخوردبا زبان‌های متعددکشور در نوع خودبی‌نظیر است. سیاست زبان در افغانستان انسانی‌ترین و دموکراتیک‌ترین سیاست در سطح منطقه و امیداست در جهان باشد، به‌این سیاست باز افتخار می‌کنیم، هر زبان ما موجب افتخار ما است.

در ادبیات سیاسی ما و در روایت سینه‌به‌سینه امروز ما، دو اصطلاح برای ابدحک شده است. جمهوریت و شهروند. هیچ‌کس نمی‌تواندچتر جمهوریت و حقوق در محوریت شهروندی را از ما بگیرد. این‌ها ارزش‌هایی اندکه جوانان و زنان پرشور ما با افتخار از آن دفاع می‌نمایند.

 هیچ سازشی این دو اصل را زیر پا نخواهدکرد. برایتان اطمینان می‌دهم. حسابدهی را یکی از افتخارات بزرگ خویش می‌دانم. من به دیدن زخمی‌هایی رفته بودم  که در اثر دسیسه دشمن در انتخابات پارلمانی زخم برداشته بودند. یکی ازین زخمی‌ها خانمی بودبه اسم ماه‌گل. وقتی مرا دیدچه ناسزایی نبودکه به من نگفت. او رخ به من کرده، گفت: “یک هفته پیش از ایران آمده بودم، من به اعتمادتو به رأی‌دهی رفتم و حالا زخمی‌شدم و دختر هشت‌ساله‌ام شهیدشد”. من حرف‌هایش را گوش کردم و درک کردم. روز بعدبرایم پیام دادو معذرت خواست. ولی من دوباره از او معذرت خواستم و گفتم وقت عدم دسترسی به رئیس‌جمهور پایان یافته است.

 این زبانت نبودکه به من ناسزا می‌گفت، بلکه دردها و زخم‌هایت بودکه به‌من ناسزا می‌گفت و من وظیفه دارم و افتخار می‌کنم که این دردو این زخم را از پیکر خسته این جامعه دور سازم.  این عهدرا دوباره تجدیدمی‌کنیم که زخم‌ها و دردهای ناشی از جنگ را از پیکر این جامعه دور خواهیم‌ساخت. این کشور سزاوار و شایسته زندگی باعزت و صلح‌آمیز است و صلح را
ان شاءالله تعالی می‌آوریم. به‌زور و همت و اراده این ملت بزرگ صلح را می‌آوریم.

برنامه صلح ما دلیل شدکه مردم ابعادجنگ را تحلیل و درک کنندو بدانندکه نظام ارزشی و ارزش نظام که ما برای آن مبارزه می‌کنیم چیست. این درک هرروز عمیق می‌شود و‌دفاع از نظام و ارزش‌های نظام بیشتر از پیش استوار به ایده و فکر می‌شودنه صرفاً امتیاز. خانواده‌هایی که جوانان عزیزشان را به‌خاطر دفاع از ارزش‌ها از دست می‌دهند، آنان را درک می‌کنم. حس می‌کنم تصور می‌کنم و تاجایی‌که مقدور است با کشیدن پیکرهای این جوانان بر شانه‌هایم لمس نیز می‌کنم.  سلام به عزت این ملت. هیچ خانواده شکایت از داعیه و موضوع ندارد. بیشترین شکایت‌ها از نارسایی‌های اداری است.

 این نارسایی‌ها را تا حدزیادکم‌‌ساخته ایم و حتما بایدکم‌تر بسازیم. امیداست که دفترهای ملل متحدرا هم در حسابدهی عین طریق که شما از ما خواستید، آن‌ها هم رفتار کنند.

بودن در قافله این‌چنین مردم با غرور فخر است و اعزاز. عمق وطن‌دوستی را تنها می‌توان در خانه‌های غریب‌ترین‌های این کشور دید.

در خانه‌هایی که غیر از مِهر به وطن، هرچیز دیگر کم است. همین خانواده‌ها اندکه بیشترین سهم را در دفاع از خاک و عزت ملی دارند.

افغانستان با هیچ‌کسی و با هیچ ملت دیگر نزاع بنیادی ندارد. نزاع بر موقعیت ما بوده و است. این موقعیت را ما داریم آهسته آهسته به چهار راه باعایدو پُرعایددر منطقه تبدیل می‌کنیم که من در اول صحبت‌هایم به‌آن اشاره کردم.

 ما اسیر در قفس گذشته نیستیم، بلکه برای ملت ما راه روشن برای رسیدن به‌افق‌های سبز آینده را می‌سازیم و ساخته‌ایم.

 دریچه که ما در برابر چشمان ملت ساخته‌ایم، دریچه به‌سوی فرداست. دولت رسالت داردبرای جوان از فردای سبز و شاداب سخن گویدو زنان افغان را باربار اطمینان دهدکه حقوق‌شان قابل تطبیق است و امیدواقعی ایجادنماید.

افغانستان بازیر پا گذاشتن به هزاران سختی، به‌چنین فردایی امیدو باور دارد. هیچ افغان نمی‌خواهدبار دیگر بی‌وطن گردد. عصر بی‌وطنی و سرگردانی گذشته است. عصر قطارشدن ملت ما در عقب دروازه‌های خیرات‌دهندگان پایان یافته است و بایدبیشتر پایان یابد. عصر حقارت انتظار در پس درهای بسته مرز های همسایه پایان یافته و بایدبیشتر پایان یابد.  ما در زمانی وصل‌گاه افکار و تمدن‌ها بودیم و بایداین حیثیت تاریخی خویش را اعاده کنیم. ان شاءلله خواهیم کرد.

اعتمادبه‌نفس و حس اتکاء به داشته‌های خودی، فخر بر رشته‌های هویتی و تمدنی، معنای بی‌نیازی به‌دنیای بیرون را ندارد. ۱۸ سال است که دنیا سخاوتمندانه باما ایستاده است و از آن تشکر می‌کنم. وقت آن رسیده که نوع این مناسبات و سطح این مناسبات تغییر مثبت و ارزشی نماید. ما می‌توانیم این تغییر را مدیریت کنیم. از هرنگاه مدیریت کنیم. برخلاف شایعه‌های پخش‌شده از [سوی] حلقات غافل و یا بدبین، ما نه در بحران هویتی قرارداریم و نه هویت بحرانی داریم. هویت افغانی یکی از مقاوم‌ترین هویت‌ها است که هیچ مقدار تشنج و سختی آن‌را پارچه نکرده و نخواهدکرد.

مردم با ابراز اراده خوددر لویه جرگه مشورتی صلح، حدودتعامل در صلح و مذاکره را تعیین کردند. ازین حدودعدول نخواهیم کرد. ما انعطاف‌پذیر هستیم  نه عقب‌گردپذیر. وضعیت سیاه و سفیداست، یکسو می‌خواهداراده یک حلقه مرموز مبهم و نقاب‌پوش را بر ملت تحمیل کندو از طرف دیگر ملت است که می‌خواهدخودبر سرنوشت خودش تسلط داشته باشدو با رأی خودزعامت را تعیین کند. در این‌میان معلوم است که انتخاب ملت کجاست و چه رنگ است. با اتکاء و حرمت به این اراده، ما بادقت به‌پیش خواهیم رفت.

ما هیچ‌گاه دیگر در گرداب فقر مطلق، بی‌وطنی و دربه‌دری فرو نخواهیم رفت. برای هریک از سرخط ها و شعار های ما برنامه‌های تدوین‌شده داریم و ابتکار عمل در دست ما است. افغانستان نبایدطفل یتیم در قارۀ آسیا باشد. این ملت نبایدفقیر و بی‌کس‌و‌کوی جهان باشد.

 هرگز نه، کشوری‌که از هیچ‌چیز کم نیست نبایداز هیچ‌چیز بهراسد. نیاز ما به صلح است و همبستگی . این نیاز
ان شاءالله و تعالی برآورده خواهدشد.

ما از نگاه اقتصادی در مرحله دست و دهان رسیده ایم. افغانستان در حال صعوداست نه سقوط. چندسال دیگر نیاز داریم که دخل و خرج کشور را مساوی سازیم، ان شاءالله که خواهیم ساخت، تا آن‌روز نیاز داریم که با شرکای جهانی خویش از نزدیک کار کنیم.

ما امروز خط اول مبارزه باتروریزم و افراطیت داعشی و تکفیری هستیم. دولت افغانستان شریک اساسی کشورهای جهان و سازمان‌های جهانی است. این مشارکت بسیار با ارزش و بسیار بامفهوم است و  مبنایش مفادمشترک و منافع مشترک است، از همکاری شرکای خویش سپاس می‌نماییم و اذعان می‌داریم که افغانستان در این شراکت امنیتی نیز هزینه‌های گزاف جانی را متقبل‌شده و می‌شود. منحیث رئیس‌جمهور افغانستان، کشوری‌که داردمسئولانه نقش جهانی و ملی خویش را ادا می‌کند، پیام من به‌مردم افغانستان، پیام صلح و ترقی است و به‌مردم جهان پیام امتنان و سپاس‌گذاری است.