جریده «انیس»به عنوان نخستین روزنامه ملی کشور ، بخاطر تنویر اذهان عامه و آشـنایی آنان با دنیای معاصر، تعمیم عدالت و حیات قانونی در کشـور و فراهم سـاختن زمینۀ ارتباط فکری آنان با مردم جهان به تاریخ ۱۵ ثور ۱۳۰۶ مطابق ۵ می ۱۹۱۷م، با صاحب امتیازd و مسئولیت غلام محیالدین «انیس» با تیراژ ۴۵ نسخه اولین بارآذین چاپ یافت. جریده «انیس» درآغاز نشرات در مطبعه حروفی شرکت رفیق به طبع میرسید. ولی در اواسط سال دوم نشراتی، توانست از پول اشتراک و فروش جریده، مالک مطبعه شخصی شود و طبع و نشر جریده «انیس» را در آن صورت دهد.
بروز حوادث و رویدادهای غیر مترقبه و حملات گروه طالبان و داعش بالای پوستههای امنیتی در روزهای اخیر، در اوضاع و شرایطی که تدابیر و آمادگی برای تدویر هرچه زودتر مذاکرات بینالافغانی جریان دارد، عامل نگرانی مردم تشنه به صلح کشور گردیده است در حالی که چندی قبل توافقنامه صلح میان طالبان و امریکا در قطر به امضا رسید و برنامهیی کاهش خشونت به خاطر آمادگی برای تدویر مذاکرات بینالافغانی و همچنان پیاده شدن هرچه زودتر موادات توافقنامه نیز از جانب طالبان اعلام شد، اما بدبختانه که در ختم هفته کاهش خشونت گروه مسلح طالبان خلاف تمام تعهدات شان، بر حملات انتحاری و حمله بالای پوستههای نظامی افغان را در ولایات هلمند، زابل و ولسوالیهای بدخشان شدت بخشیدند و تعدادی از سربازان افغان را شهید و مجروح ساختند.
این عملکرد طالبان مسلح که بر اساس دستور و هدایت زمامداران استخباراتی کشورها صورت گرفته است، نه تنها بیانی از عهد شکنی طالبان را در قبال داشت، بلکه نفرت و انزاجار مردم را که فرزندان آنان در صفوف مدافعان مصروف خدمت و فعالیتهای دفاعی کشور اند نیز برانگیخت و نگرانیهای آنان را در قبال پروسه صلح و تلاش برای دستیابی به مذاکرات بینالافغانی فزونی بخشید.
آگاهان عرصه نظامی به این باور اند که گروه مسلح طالبان میکوشند تا با راه اندازی حملات انتحاری و حمله بالای پوستههای امنیتی، تعهدات و آمادگی نیروهای امنیتی افغان را در رابطه به توانمندیهای آنان در قبال تأمین امنیت و تسریع بخشیدن پروسه مذاکرات بینالافغانی زیر سوال قرار دهند چنانکه حرکت و حمله غیر انسانی و ددمنشانه گروه طالبان، نه تنها بر نگرانی مردمی که برای دستیابی به صلح از طریق مذاکرات بینالافغانی لحظه شماری دارند فزونی به بار آورد، بلکه نیاز تقویت بیشتر نیروهای امنیتی را برای زمامداران و مردم صلحدوست این سرزمین محسوستر و مهمتر ساخت.
بنابر تحلیلهای به عمل آمده تقویت بیشتر نیروهای امنیتی در حالی زیادتر احساس میگردد که زمان و مکان نشست بینالافغانی تا اکنون نهایی و مشخص نگردیده است.
متأسفانه یکی از چالشهای عمده در این زمینه بهانه گیری طالبان به گوش میرسد، گاهی رهایی زندانیان را مبنی بر امضای توافقنامه طالبان با امریکا، و زمانی عدم به رسمیت شناختن حکومت افغانستان را پیش میکشند، تا بدین وسیله روند نشست بینالافغانی را به کندی مواجه سازند.
روندی که قرار بود در ختم امضای توافقنامه طالبان با امریکا انجام شود، ولی بهانههای دروغین عامل کندی مذاکرات بینالافغانی گردیده است که این موضوع زود یا دیر افشا خواهد شد، ولی مذاکرات یک روز به روز دیگر به تعویق میافتد.
آنچه که میتواند در شرایط حساس کنونی کارساز باشد، تقویت و نیرومندی هرچه بیشتر نیروهای نظامی است، زیرا اول اینکه امکان دارد بعد از تدویر مذاکرات بینالافغانی نیروهای خارجی از افغانستان بیرون شوند، در این صورت تأمین امنیت تمام کشور به نیروهای افغان سپرده میشود، که در این صورت لازم است تا نیروهای امنیتی افغان به خاطر دفاع مستقلانه کشور از هر نگاه تقویت گردد تا در پروسه دفاع مستقلانه جای نگرانی برای مردم و مسئولان باقی نماند.
نوری هروی