جریده «انیس»به عنوان نخستین روزنامه ملی کشور ، بخاطر تنویر اذهان عامه و آشـنایی آنان با دنیای معاصر، تعمیم عدالت و حیات قانونی در کشـور و فراهم سـاختن زمینۀ ارتباط فکری آنان با مردم جهان به تاریخ ۱۵ ثور ۱۳۰۶ مطابق ۵ می ۱۹۱۷م، با صاحب امتیازd و مسئولیت غلام محیالدین «انیس» با تیراژ ۴۵ نسخه اولین بارآذین چاپ یافت. جریده «انیس» درآغاز نشرات در مطبعه حروفی شرکت رفیق به طبع میرسید. ولی در اواسط سال دوم نشراتی، توانست از پول اشتراک و فروش جریده، مالک مطبعه شخصی شود و طبع و نشر جریده «انیس» را در آن صورت دهد.
قوای شجاع و دلیر امنیتی و دفاعی افغانستان هم اکنون در سراسر کشور به شمول ولایات غزنی، فراه، بغلان، کندز، تخار، زابل و غور، مشغول نبرد و سرکوب دشمنان مردم ما هستند.
به اساس معلومات دفتر مطبوعاتی شورای امنیت ملی به آژانس باختر، دشمنان مردم افغانستان در جنگ رو در رو با قوای مسلح ما در هرمرحله با دادنتلفات سنگین و به برکت قربانی و شهامت فرزندان صدیق و راستین قوای مسلح کشور، به شکست مواجه شدند.
از اینرو شیوهی جنگی خود را با توسل به کشتار مردم عام تغییر دادند که نشان واضح از ضعف این گروهها است.
شورای امنیت ملی از جانبازی و قربانیهای همه قوای مسلح کشور در امر دفاع از تمامیت ارضی و نیز خانوادههای معظم آنها که فرزندان قهرمان و برومند شانرا دراین مسیر تربیت نمودهاند، قدردانی و ستایش مینماید. بدون تردید، پیشرفتهای موجود در تمام عرصهها، مدیون سربازی و قربانیهای شهدای قوای مسلح که شهدای راه آزادی، معارف، انکشاف و توسعه اند، میباشد.دشمنان مردم افغانستان هرگز به اهداف خود که ایجاد رعب و وحشت میان مردم است، دست نخواهند یافت و شهروندان شرافتمند کشور همانطور که همواره از نیروهای امنیتی و دفاعی شان حمایت نمودهاند، با دوام پشتیبانیشان از نیروهای خویش، به دشمن اجازه ندهند که فضای وحشت را بهوجود آورد.
درحالیکه هموطنان ما با آسیبهای طبیعی خشکسالی و سرمای زمستان مواجهاند، طالبان با راهاندازی حملات ضدبشری خود، جنگ تحمیلی بیگانه را ادامه دادهاند، با تأسف که اعمال خشونتبار آنان در این مناطق به مشکلات مردم افزوده و آنها را متضرر ساختهاست.دفتر شورای امنیت ملی از ارگانهای مربوطه خواستهاست تا بهمنظور مصونیت زندگی مردم و کاهش تلفات قوای امنیتی و دفاعی کشور، حملات تهاجمی را علیه دشمن در سراسر کشور افزایش بخشند.
با تأسف جنگهای اخیر شماری از خانوادهها را بیجا نمود که برخی شهروندان کشور به مساعدت شان شتافتند، درحینحال حکومت و نهادهای کمکرسان نیز مواد اولیه و کمکهای بشردوستانه را به آنها میرسانند.